Zo! Die kan ik ook weer van mijn lijstje strepen. Heb vanmorgen läkare Bengt ontmoet en hij was helemaal tevreden. En ik ook, want läkare Bengt is oud(er) en uuuh, nou ja, gewoon ouder. En lief.
Zoals bijna bij alle afspraken, was ik ook hier weer ruimschoots op tijd. Was en ben wel heel blij deze dagen met ons spiksplinternieuwe dubbdäck want het was beetje glibberig vanmorgen. Het is nu van dat tussen-midden weer. Gisteren en eergisteren heeft het gesneeuwd en dan is het vandaag weer zo rond het vriespunt of net een halve graad erboven. Recept voor glibberige wegen en natgesplensde voetgangers (in de stad dan.. hier zijn er niet zoveel voetgangers om niet te zeggen géén).
Dus, mooi op tijd in het ziekenhuis en zoals ieder bezoek aan een officiële instantie hier in Zweden begint het leven pas nadat je een nummertje getrokken hebt. Zonder kölapp geen leven. Met legitimatie en de brief van läkare Bengt in de hand, braaf op mijn beurt gewacht. En nadat ik de gevraagde 100 kroon had betaald, mocht ik met nog een bonnetje erbij verder het ziekenhuis in. Viel me op dat het ziekenhuis hier helemaal niet ziekenhuizerig ruikt. Nou heb ik niet zo heel veel ervaring met ziekenhuizen behalve dan met het VU. En daar was ik wel een beetje uitgeroken. Echt zo'n overweldigende sceptische bedompte ziekenhuislucht.
Geen gekleurde lijnen of ingewikkelde plattegronden. Nee, recht zo die gaat totdat je bij het gebied in het ziekenhuis komt dat aangeduid wordt met de letter D en daar plof je dan op een bank. Easypeasy want de receptie (met de kölappenmachine) is bij A. Bij D is de Kirurgmottagning. Zijn in totaal 5 deuren waarachter de kirurgen hun spreekuurding doen. Vond het fascinerend dat geen van die deuren handvatten hadden aan de kant van de wachtkamer. Alsof ze bang zijn dat je onverdroten naar binnen marcheert zodra je bij D aangekomen bent. En ik vroeg me ook af hoe het dan moet als je als eerste kirurg van de dag binnen bent en je wilt je spreekkamer in. Zonder deurklink?
Heb Sophia, Pernilla, Bodil, Maria, Anke, en nog een paar dames achter de deuren zien verdwijnen en weer tevoorschijn zien komen en toen eindelijk werd ik geroepen: Kraaykamp. Een strenge sjuksköterska riep me naar binnen. En daar zat dokter Bengt. Een rijzige oudere meneer met een hele gezellige lach die zich stralend voorstelde als Bengt. Niks dokter, niks meneer. Nee, hej ik heet Bengt. Strenge mina verdween door een andere deur aan de achterkant van de kamer (dus dáár komen ze 's morgens naar binnen!) en Bengt deed een dappere poging tot smalltalk. Vond ik heel lief en heb ook even mee small getalked. Maar ben in het ziekenhuis niet echt van de gezellige kletserij, daar ben ik met een duidelijk doel. Bengt snapte dat en schakelde snel over.
Had in Nederland na veel soebatten mijn medisch dossier met een samenvatting van Mrs Oncologist meegekregen en dat kwam nu prima van pas. Bengt was er blij mee. Na een kort lichamelijk onderzoek en het beantwoorden van wat vragen hebben we afgesproken dat hij met de oncoloog checkt of ik toch nog de 3 maandelijkse prik moet krijgen of dat we wel zonder kunnen. En grappig, daar krijg ik dan een brief over. Zijn ze ook gek op hier: om ieder wissewasje of iets groter ding stuurt men je een brief. En zal dan waarschijnlijk wel weer een aparte brief krijgen om mijn volgende afspraak met Bengt te bevestigen.
Maar goed, stond na 10 minuten dus weer buiten. Ik ben blij met Bengt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten