Tranen....

Vandaag was de laatste schooldag voordat Miks kerstvakantie begon. Nou ja, schooldág.

Om 8 uur hebben we Mik - as usual - afgeleverd op school. Daarna zijn Marco en ik naar de kerk gewandeld. Voor een aantal ouders was het een mad dash to church met de auto om een parkeerplekje te scoren. Alle kinderen van school plus alle juffen en meesters kwamen zo'n 20 minuten later met ieder een fakkel in de hand van school naar de kerk lopen. De zon gaat hier rond deze tijd pas om kwart voor 10 of zo op, dus het was een mooi gezicht zo in het donker: alle kinderen met een fakkel.

Wij hadden ons ondertussen ook in de kerk al vermaakt met het bijkletsen met diverse mensen en toen begon het. Om klokslag half 9 gingen de grote deuren achterin de kerk open, begonnen 2 meisjes uit de 5:an te zingen en kwam het eerste paar al walsend de kerk in. Het klinkt misschien niet heel speciaal maar laat me zeggen dat het echt zo super lief en aandoenlijk is als je die erwten uit de laagste klas bloedserieus samen walsend door het gangpad ziet gaan. En toen Mik samen met Amanda binnen kwam walsen, pfffff... ik dacht "niemand ziet het, even mijn tranen wegvegen". Zo lief! Zo groot.

Toen ik me weer omdraaide om naar voren te kijken zag ik dat ik bij lange na niet de enige was. Een heel contingent moeders zat heftig de tranen deppend voor me in de kerkbanken. En de meeste pappa's keken heel strak voor zich uit.

Het was een belevenis. Er is blokfluit gespeeld, gitaar, er is gezongen, geklapt. Veel kersteriger was het niet te maken.

Kerstvakantie! Drie hele weken!