Goedgekeurd. Of niet?

Onze bloedeigen UFU had voor vandaag een belangrijke proef op het programma staan: de jaarlijkse bilprovning, oftewel de Zweedse APK. Als doorgefourneerd leaseautorijder blijft ik alles wat met een eigen auto te maken heeft toch wel wonderlijk vinden (en vooral ook kostbaar).

Het begon al toen we UFU kochten in Sundsvall. De autoverkoper dacht zich er makkelijk van af te kunnen maken door een paar oude winterbanden in de achterbak te duwen, door te doen of ie er geen idee van had dat UFU destijds al in geen jaren meer een grote servicebeurt had gehad en door eindeloos te doen over het repareren van de kapotte airco waarmee UFU in de verkoop stond.

Met oeverloos geduld en een paar kwaaie mails naar het hoofdkantoor hebben we dat toen gefixed. Mekonomen hier in Östersund heeft de grote servicebeurt van UFU gedaan en de makkelijke autoverkopers in Sundsvall hebben daarvoor betaald. Zelfde met een set nieuwe winterbanden.

En toen kwam de eerste bilprovning. Geen idee wat we daarvan konden verwachten. UFU had net haar grote service gehad, dus ik had er wel fiducie in. Totdat je binnenkomt daar bij de Bilprovning. Ik weet niet wat het is, maar de zenuwen sloegen me, en nog steeds eigenlijk, om het hart. Het is toch of ik zelf ook goed- of afgekeurd word. Zo voelt het althans. Die eerste keer met zweet in mijn handen de sleutel overhandigd en toen gingen ze aan de slag. Had nog snel een schep in de achterbak gelegd voordat ik naar de bilprovning ging, want het schijnt dat je zonder schep in de winter afgekeurd kunt worden. Schep waren ze blij mee, maar de ruitenwissers niet. Dus afgekeurd. Tja. Meteen maar naar Mekonomen voor nieuwe ruitenwissers en toen was UFU toch nog goedgekeurd.

Vorig jaar bij de keuring heeft een oudere bilprovningsmeneer een hele tijd aan UFU haar wielen staan sjorren en meldde me toen dat ze wel goedkeurd was. Maar, toen ik UFU weer naar buiten gereden had, hij kwam nog wel even met een bedenkelijk gezicht achter me aan. Ja, mmmh.. die wielen. Er lijkt wel een beetje ruimte te zitten bij het sturen. Maar mmmh... ja, uuuh nee het zit er wel maar is ook niet erg. Mmmmh...  Ja is ze nou goedgekeurd of niet vroeg ik toen. Jaaaaaaa, uuuuh, dat wel. Prima. En weg was ik.

En toen vanmorgen. UFU heeft net eind januari weer haar jaarlijkse grote beurt gehad dus ik had er goeie hoop op. Toch weer beetje zenuwachtig was ik keurig op tijd bij de bilprovningsmannen. Aardige meneer die vond dat UFU er voor haar leeftijd prima uitziet. En dat ze goedgekeurd is. Máár.... er is wel slijtage en dus moeten we in ieder geval de voorruit en de wiellager rechtsvoor laten vervangen. Goedgekeurd met tips voor volgend jaar dus.

Zo word je afgekeurd voor een paar ruitenwissers die schijnbaar te oud waren. En vandaag goedgekeurd maar er moet nog wel wat vervangen worden. Wonderlijk niewaar.

Ik ga maar eens even rondbellen waar ze nog een goedkope nieuwe wiellager hebben liggen.