Of ja, hoe noem je zoiets eigenlijk? Een achterlijke daad, een idioot gebeuren, een onbegrijpelijke actie? Niks dekt de lading als ik moet benoemen wat er vrijdagmiddag in Stockholm is gebeurd.
Net als met al het andere nieuws, gaat ook dit nieuws snel. Op de radio, op sociale media en op de televisie ging het vrijdag over niks anders dan over wat er in Stockholm was gebeurd. Dat geldt overigens niet alleen voor wat er vrijdag in Stockholm gebeurde, maar ook voor wat er in Idlib is gebeurd, de Westminster attack en noem alle bizarre dingen van de laatste tijd maar op.
Het liefste zou ik Mik willen beschermen tegen al het niet leuke, tegen wat zo volkomen indruist tegen hoe we willen dat Mik opgroeit: samen werken, samen spelen, je komt op voor elkaar, je helpt waar je kan en als je het niet eens bent met iemand dan praat je met elkaar.
Maar ja, dat kan natuurlijk niet. En dat zou ook niet goed zijn. Nou ja, op de korte termijn misschien. Maar de wereld zit, in ieder geval op dit moment, nou eenmaal niet zo paradijselijk in elkaar dat we allemaal vrienden zijn, dat er geen oorlog is en dat er geen mensen zijn die elkaar het licht in de ogen niet gunnen.
Dus dan praat je erover. Vertellen over wat er aan de hand is in Syrië, of althans proberen uit te leggen. En uitleggen wat er is gebeurd in Stockholm. Want ook al ligt Stockholm zo ver weg als Amsterdam van Parijs ligt, het voelt toch dichterbij. En dichterbij maakt ook dat meer mensen het erover hebben. Op school, op de sportclub, hier in de buurt.
Gelukkig vraagt Mik ons ook als hij dingen gehoord heeft. Even verifiëren hoe het nu zit. En als zijn vragen naar tevredenheid zijn beantwoord, dan rest er natuurlijk nog de allesoverstijgende megabelangrijke vraag: wat is vandaag mijn favoriet in Overwatch. Tja, life goes on.
Ik voel me bevoorrecht dat we wonen op een vredige plek in het noorden van Europa. Dat we kunnen genieten van al het goeds wat het leven te bieden heeft. Ik weet niet hoe ik zou reageren in een situatie als die van afgelopen vrijdagmiddag in Stockholm. Of als ik in een gebied zou wonen waar oorlog is.
Ik weet wel dat ik er alles aan wil (blijven) doen om te zorgen dat Mik zo zorgeloos mogelijk opgroeit. Dat hij alles meekrijgt om als sterk persoon in de wereld zijn plek te vinden.
En genieten van iedere dag. Dat ook.
Update: Stockholm, dit weekend. En vandaag. Love conquers all?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten