Waar zal ik beginnen....

Poeh! Uuuh, nou bij het begin denk ik maar. Nou ja, het begin van onze laatste trip naar Noorwegen.

Wat een feest met Trident Juncture. We hadden op aanraden van vrienden gecheckt of er geen langlaufwedstrijden in Vemdalen en omgeving waren, want dat zou oponthoud betekenen vanwege de grote toestroom van enthousiaste langlauffans. Nope, geen langlaufwedstrijden maar wel ellenlange colonnes militaire voertuigen! Geen idee hoe al die apparaten heten waar we achter gereden hebben en wat er allemaal in de verschillende legergroene containers verstopt zat, maar hard ging het niet kan ik je zeggen. Met soms niet eens 40 kilometer per uur en af en toe een drukdoenerige militair langs de kant van de weg verplaatsten we ons van Vemdalen richting de grens. Ach ja, elluk nadeel heb su voordeel: we hebben uitgebreid kunnen genieten van de voorzichtig winters wordende landschappen onderweg. Na minstens 30 militaire colonnes en een pitstop in Ringebu kwamen we rond 5-en aan in Øyer. De dagen in Øyer mochten we verblijven in het huis van mijn nieuwe chef, zo'n luxe! 

Maandag meteen een spannende dag met thee op kantoor en 2 bezichtigingen gepland. Chef woont op nog geen 10 minuten lopen van kantoor, dus wel zeilden daar op tijd binnen bij een enthousiaste crew. Met Åre chocola als 'hallo, blij dat ik bij jullie mag komen werken' presentje, was het een gezellige fika bij mijn nieuwe werk. En daarna op naar onze eerste bezichtiging. 

Via finn.no had ik dit huis ontdekt, ondanks dat het zonder foto's in de advertentie stond. Via mail en sms kontakt hadden we voor onze bezichtiging al wat foto's gezien maar aangezien de Google car er nog niet langs was gereden, was het lastig om te zien waar het nou precies lag. Vlak voordat je de rotonde oprijdt richting de E6 is er een kleine afslag naar een lange oprijlaan: de oprijlaan naar Ensby gård. Een boerderij die al 200 jaar in het bezit is van de familie en die met heel veel liefde is onderhouden en waar nodig gerenoveerd. 

Op deze foto genomen ergens in de 50-er jaren zie je het grote huis van Ensby gård staan met daarnaast een iets kleiner huis en erachter staat een heuse Noorse stabbur. De stabbur is het 'huis' dat we gingen bezichtigen. 

Dit is een van de foto's die we van de huurbaas hadden gekregen, de 'oprijlaan' naar de gård in de winter.

En dit is hoe het kotje er nu uitziet. Het is niet groot, maar wel heel gezellig en biedt alles wat we nodig hebben. En daarbij heeft de huurbaas ook nog eens 5 Siberische huskies (en een huskypup), bijna wel het allerbeste van deze huurmogelijkheid aldus Mik.

Waar we eerst dachten mmmmh... leuk, pittoresk maar je woont wel dichtbij elkaar waren we na de bezichtiging om. Wat een drop van een kotje! En een sympathieke huurbaas! Maar ja, ligt het niet te ver van Øyer, waar ik straks werk en Mik naar school gaat? Lots to think about. En natuurlijk nog een bezichtiging te gaan. Na een middag rondkijken in het dorp en met UFU naar de skipistes van Hafjell was het om 5 uur tijd voor de bezichtiging van het appartement in het dorp. Prima locatie! En heel modern en keurig onderhouden. Maar klein! Om over de huurprijs nog maar te zwijgen. 

Na een heel gezellige dinsdagochtend op Miks nieuwe school en uitgebreid bespreken van alle voors en tegens, hebben we dinsdag de knoop doorgehakt en onze nieuwe huurbaas geïnformeerd dat we graag in het droppige huis komen wonen: huurbaas blij, huskypup blij en vooral ook wij heel blij. 

Op woensdag hebben we onze nieuwe woonomgeving nog verder verkend en hebben we alle 936 treden naar de top van de skischans bij Lillehammer bestegen. Kan je zeggen dat ik het nu nog voel in mijn kuiten!

En nu zijn we weer terug op Rödön. Gisteren was een lange reisdag met weer oponthoud door de militairen van Trident Juncture. Tussen Oppdal en Berkåk belanden we notabene ineens midden in een combatzone! Vrolijk zwaaiende Spaanse militairen en drukdoenerige Noortjes hebben ons via een glibberige weg weer een andere kant op gestuurd en uiteindelijk kwamen we om 6 uur gisteravond weer hier thuis aan. Nog even thuis, want over 7 weken wonen we op Ensby gård.

Nu begint het echte regelen. Opzeggen van appartement en de respectievelijke contracten (werk, electriciteit, internet etc). Bedenken wat we allemaal wel en niet mee gaan nemen, het broodnodige verkopen, kijken of we een huurgast voor ons appartement hier kunnen vinden zodat we niet alle 3 de opzegmaanden huur hoeven te betalen (weet je nog iemand die hier wil wonen? Just let me know!) en natuurlijk inpakken. Onze verhuisdatum is waarschijnlijk 17 of 18 december, dus kerst in ons nieuwe huis!

Ook al zijn we er al sinds eind augustus mee bezig, voelt het nu toch best een beetje onwerkelijk dat het nu écht staat te gebeuren. Onze 'studietrip' naar ons nieuwe thuis voelde goed, warm, als waar we willen zijn, wonen, thuis komen.

Tja en dan is er natuurlijk onze lieve Bo. Als Amsterdamse jong zwerfkatje in een Amsterdams asiel opgevangen voordat wij haar hebben geadopteerd en meegenomen eerst naar Amstelveen en toen naar hier. Bo gaat nu naar Noorwegen. En krijgt zo 5 huskies als nieuwe beste vrienden. Stranger things have happened, toch?