Reflectie

Na de lange lichte zomernachten is het nu weer tijd voor donkerder dagen: de zon gaat rond 9-en op en om iets over half 3 is ze weer achter de horizon verdwenen.

Vanaf vroeg in de herfst wordt er al reclame gemaakt voor reflexvesten, -petten, -armbanden, -broeken. Je kunt het zo gek niet opnoemen of er is wel een reflecterende vorm van gemaakt. En niet voor niks! De straatlantaarns zijn hier vrij dun gezaaid en dan is het wel belangrijk dat het verkeer je ziet wanneer je in het donker buiten bent. Het heeft ook best iets gezelligs hoor, al die hopsende lampjes en reflexdingen die je vanaf de namiddag door de stad en langs de weg ziet gaan.

Dat al die verschillende fluorescerende kledingstukken, lampjes en lampen goed zijn om gezien te worden staat buiten kijf. Dat reflectie niet alleen goed is om gezien te worden maar ook zelf te zien, dat is wellicht minder vanzelfsprekend. Wat ik daarmee bedoel?

Met onze aankomende move naar Noorwegen, Miks 5e verhuizing, onze 6e keer alles inpakken en elders weer uitpakken, zijn er van die momenten dat ik nadenk over hoe het tot nu toe allemaal gegaan is. Over de keuzes die ik en sinds we samen zijn, wij, gemaakt hebben. En hoe die keuzes invloed hebben op onze naasten.

Als ik kijk naar Mik en zie hoe hij geniet hier op school, de bink uithangt met zijn vrienden, in rap Zweeds zich verstaanbaar maakt en stralend terugkomt van zijn langlauftrainingen, dan voelt het voor mij dat we de juiste keuze hebben gemaakt met onze verhuizing van Nederland naar Zweden. De echte winters, de skigebieden in onze achtertuin en alle mooie avonturen die we hier met ons 3 beleefd hebben, maken dat ik heel dierbare herinneringen straks meeneem naar Noorwegen.

Natuurlijk zijn er ook zaken waar ik me over verwonder, bijvoorbeeld hoe contact met mensen kan veranderen. Lang leve de uitvinding van het internet, want met Skype (hai mam!) en Whatsapp en dit blog en onze Instagram en Facebook feeds is er genoeg mogelijkheid om te zien waar we zijn en wat we doen, om gewoon even te chatten en te horen hoe het is. Hoe heerlijk is het om te voelen dat het contact dat via Whatsapp, Skype en Facebook al jaren bestaat ook zo goed voelt als je elkaar dan live ziet, bijvoorbeeld genietend van de helemaal uit Holland meegebrachte pepernoten en taai-taai en samen pratend over alles wat er echt toe doet.

Dan is de vraag natuurlijk: wat doet er echt toe? En voor mij is dat, sinds onze move naar Zweden nóg duidelijker geworden dan het al was. Voor mij is dat de oprechte warme belangstelling, de liefde en het wederzijdse respect van degenen die continue de moeite doen en mijn moeite waarderen om contact te onderhouden. Al wonen we niet naast elkaar, of niet in hetzelfde land: het doet me enorm veel goed om van jullie te horen, om elkaar soms zelfs live te zien.

Liefde, zorgen voor elkaar en plek voor nieuwe avonturen. Dat is wat er voor mij toe doet in het leven.

En nu trek ik mijn reflexvest aan, lampjes mee en lekker even reflecteren!