Er zijn van die dagen dat ik twijfel. Twijfel aan van alles. Doe ik het wel goed. Waar ben ik nou mee bezig. Waar wil ik nou naartoe. Is dit het nou echt.
Geen idee hoe het komt. Het overvalt me gewoon. Het is er ineens en het heeft van die venijnige klauwtjes waarmee het zich de hele dag in me vastbijt.
In mijn hoofd is het dan alsof alle gedachten op oorlogspad zijn. Ze hoeven maar iets te horen of denken te horen en ze gaan er als een wilde vandoor. Waar ik op de andere dagen gewoon mijn zekere zelf ben (nou ja, tot op zekere hoogte dan), was vandaag zo'n dag waarvan je blij bent dat ie voorbij is. Maar dat mag ik dan ook niet van mezelf vinden want ik moet toch hardstikke blij zijn met iedere dag die ik in gezondheid mag genieten. Waar de gedachten al niet vanzelf op oorlogspad gaan, geef ik ze hiermee nog eens een duwtje in de rug.
Lekker slapen, dat scheelt al een stuk. Rust in mijn hoofd. En daarmee in mijn lijf.
Ik ben gezond. Het is hier mooi. En ik ben gezegend dat ik hier met mijn 2 mannen ben. En die kat is hier heus ook ergens.
I know... voorbijhollen enzo is ook in Zweden geen goed idee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten