Bo

Tja. Bo. Sinds eind augustus hebben we haar niet meer gezien. Ze heeft het super gedaan met de verhuizing en in het vliegtuig (en ook in het volgende vliegtuig). En de eerste weken is ze braaf hier binnen geweest met als enige uitstap even een frisse neus halen op ons balkonnetje. En toen ging ze dus naar buiten. Echt naar buiten.

Ben eerst met Bo aan het tuigje naar buiten geweest. Geloof me, in het land van beren en stoere huskies, voel je je wel tja uuuh.. beetje apart met een kleine zwarte kat in een tuigje. Anyway, alles voor het goede doel, dus ik ben met Bo een aantal keer aan een tuigje hier in de omgeving uit geweest. Weet sindsdien ook dat een spin hier een spindel heet. Heb er veel van gezien omdat madam met tuigje en al de bossen door spurtte en ik - aan de andere kant van het tuigje - er achteraan moest. Door spinnenwebben en al.

De eerste nacht dat Bo echt naar buiten mocht, was best spannend. Vond Bo ook volgens mij hoor. Maar zag er ook wel blij uit. En gelukkig stond ze om half 4 's nachts alweer voor de deur. Dus allt var bra dachten we. Volgende nacht weer prima exercitie en toen kwam ze keurig om half 6 thuis. De nacht daarna huppelde ze stralend hier het trapje af, blies nog even arrogant naar buurpoes (we noemen 'm Poetin omdat ie al een aantal keer ongevraagd hier binnenstond.. buurpoes dus heh) en was toen weg. En bleef toen weg. Voor wel 3 dagen en nachten! Tot ze opeens weer op een nacht om half 4 voor onze deur stond te miauwen. Pfieuwh.. zucht van verlichting, Bo was terug. Over tot de orde van de dag. Dachten we.

Madam is nog een paar keer gewoon volgens het normale procedé naar buiten gegaan en weer teruggekomen tot dus eind augustus. Toen is ze naar buiten gegaan. En sindsdien niet meer teruggekomen.

We hebben overal hier op Rödön al briefjes in de bus gedaan. En briefje op school opgehangen en bij de bushalte en bij het recycle station en op het algemene aankondigingen bord. De moeder van Emil had Bo dacht ze nog wel gezien bij de Rödöbro. Dat is 5 km hier vandaan. Heb daar een aantal ochtenden heel vroeg en ook een aantal avonden naar haar gezocht. Geroepen en snoepjes achtergelaten. En nog meer mensen leren kennen ook trouwens. Maar geen Bo.

We blijven hopen dat we haar terugvinden. Of dat ze ons terugvindt. Er zijn verhalen dat katten na jaren nog terugkomen. Gelukkig is het een goed jaar voor de muizen. Alhoewel, denk dat er nu een stuk minder muizen zijn want Bo is altijd al een jager geweest....