Ja echt, de tijd vliegt. We zijn hier nu pas (of al?) 9 weken en mensenlief wat hebben we al een hoop gedaan in die tijd. Het is gek hoe het voelt van binnen. We hebben hier zooooolang naar toe geleefd en nu ren je door de dagen heen.
Na de drukke verhuisdagen en het kamperen in ons nieuwe onderkomen hier, was het heerlijk om onze eigen spullen hier aan te zien komen. Was nog best een kunst om alles te laten passen hoor. Onze bank lijkt hier ineens een heel stuk groter dan ie in Amstelveen was. Ons appartementje hier biedt precies wat we nodig hebben. En voordeel van zo'n kotje is dat je iets nooit heel lang kwijt kunt zijn. Is wel handig met 2 mannen in huis die niet gezegend zijn met een talent voor zoeken.
En toen begon de hele formulieren business hier. Die was eigenlijk al in Nederland begonnen. Om ons bedrijf hier te registeren, moesten we een aanvraag indienen bij Skatteverket (die moet je echt te vriend houden!). Bladzijde of 4 om in te vullen met vragen die meteen hogeschool Zweeds bij de indiener veronderstellen. Thank goodness voor onze coach hier uit Zweden! En eenmaal hier, moesten we ons alle 3 melden bij Skatteverket, met nog 's een aanzienlijke stapel papieren voor de aanvraag van ons persoonsnummer. Dat is zeg maar de Zweedse variant van het BSN. Je zou denken, nou Skatteverket kent jullie toch al want jullie hebben al een aanvraag ingediend voor jullie bedrijf?
Neeeeeeeeeeeeeh joh! Dat zijn natuurlijk heel verschillende afdelingen. En die mogen volgens voorschrift geen informatie van elkaar inzien of overnemen. Dus ook hier weer 4 pagina's ingevuld. Plus nog een tiental. En daarbij nog de gebruikelijke kopieën ingediend van paspoorten, trouwboekje en wat dies meer zij. En dan is het wachten geblazen.
Nou zijn wij niet zo heel goed in gewoon maar gaan zitten wachten. Gelukkig begon de school van Mik al snel en werden we daar alle 3 meteen in het diepe gegooid met Zweeds praten en begrijpen. De juf van Mik had zelfs al over ons gedroomd! Die was net zo zenuwachtig als wij voor onze eerste ontmoeting, maar dat sloeg snel om in gewoon gezellig kletsen omdat we ons best redden in het Zweeds.
Mik is leerling nummer 63 hier op school. De hele school past gewoon op een A-4tje! De klas van Mik heeft 7 leerlingen. Dus met het aankomende verjaarsfeest van Mik hoeven we niet zo lang na te denken wie er allemaal uitgenodigd moeten worden: gewoon allemaal. Zal wel beetje proppen worden in het huisje, maar ach, is ook wel gezellig. Overigens is het hier niet de gewoonte om te trakteren op school. Thuis mag je helemaal los gaan, maar op school wordt alleen gezongen.
En tijdens het 'wachten' op het persoonsnummer hebben we ook veel de omgeving verkend. Met schitterend weer, midden in de natuur en met fiets en (huur)auto tot onze beschikking was het een luxe paar weken om te constateren dat we hier echt in een heel mooi stuk van de wereld wonen. Het nodigt gewoon uit om hier veel naar buiten te gaan en om dingen te dóen. Zijn al naar veel (sport) evenementen geweest en hebben natuurlijk ook al veel foto's gemaakt. Wellicht hebben jullie op Facebook al gezien dat onze foto's nu ook regelmatig uitgekozen worden door het lokale krantje 100% Östersund.
En toen.. na 7 weken, kwam het verlossende woord: onze persoonsnummers waren er! Een wereld ging er voor ons open want je hebt echt ooooooooveral een persoonsnummer voor nodig als je hier woont. Nou ja, een halve wereld want je blijkt er dus ook nog een Zweedse ID kaart bij nodig te hebben. De aanvraag daarvan duurt dan nog 2 weken.
Nu zijn we inmiddels all set met alle officiële documenten die we nodig hebben. Geduld is ook hier een schone zaak!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten