Twee jaar geleden was ik nu in het ziekenhuis. En morgen ook. En overmorgen ook. En nog een heleboel dagen daarna ook.
Twee jaar geleden wisten we nog niet helemaal zeker of het goed te behandelen viel. Zaten we in spanning, moesten we afwachten.
Twee jaar geleden begon men met in me te prikken. Allemaal voor het goeie doel, maar toch. Waren wel een heleboel prikken.
Wat kan er een hoop gebeuren in twee jaar.
Nieuw haar
Nieuw land
Nieuw huis
Nieuw leven
En het belangrijkste, de allerbelangrijkste staat nog altijd aan mijn zij: mijn lief!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten