Het was vanmorgen vroeg, heel vroeg toen Mik klaar wakker uit bed sprong. Aangekleed en wel zat Mik 3 uur voor tijd te wachten. En zich te verheugen. Al lang van te voren was afgesproken dat Melker, Miks Zweedse bästis, vandaag zou komen spelen. Melker zou om half 10 komen.
Speelafspraken gaan hier net wat anders dan we in Nederland gewend waren. Na even wennen in groep 1 was het daarna eigenlijk altijd wel raak op iedere woensdag en soms ook vrijdag. Dan stond ik te wachten op het schoolplein om Mik op te halen en dan speerde Mik naar me toe of vriendje A of B (of C of D of de rest) alsjeblieft mocht komen spelen. Niet over 2 dagen. Nee, nú. Als we geen andere spectaculaire afspraken hadden staan, dan ging de speelafspraak eigenlijk altijd meteen door. Even met de moeder of vader van het vriendje afspreken tot hoe laat enzo en dan óf zonder Mik naar huis omdat Mik elders ging spelen. Of met dubbel zoveel kinderen naar huis omdat iemand bij ons kwam spelen.
Hier worden de speelafspraken meestal wel echt gepland. Dagen van tevoren. Zodat iedereen zich erop in kan stellen. Doordeweeks is de schooldag tot 14.10, dus dan wordt er nooit afgesproken. Maar op vrijdag (dan is school tot 11.40) of in het weekend, dan wordt er gespeeld. Het is wel praktisch hier op Rödön. De meeste kinderen zijn gewend om zelf hierheen te komen of terug naar huis te gaan. Is nooit echt veel verder dan zo'n 10 minuten lopen. Vorige week was Mik bij Elias, die woont net iets verder. Maar Elias moeder vertelde al dat er een weggetje langs de 'grote' autoweg loopt waar je prima over kunt fietsen. Dus dan is het nog geen 10 minuten fietsen. Waar ik in Nederland gewend was om Mik eigenlijk overal te brengen en te halen, is het nu wennen dat men daar hier relaxter mee om gaat. Ook mee om kan gaan. Het is hier rustig op Rödön. En kinderen zijn van jongs af aan eigenlijk al gewend om zelf op dingen af te gaan. Natuurlijk als ze echt klein zijn, dan gaan ouders wel mee. Maar zelfredzaamheid wordt hier ernstig aangemoedigd. En tuurlijk, Mik wordt ook ouder, groter en Zweedser. Dus van hem hoeft het ook lang niet altijd meer dat wij mee gaan om ergens heen te gaan hier op Rödön.
Behalve naar school. Da's toch wel heel gezellig als een van ons Mik wegbrengt. Om dan op school heel stoer ons de deur uit te duwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten