Een Epiotisch feest

Na de hectiek van de Andra Chansen finale van het Melodifestival gisteravond, was het vandaag rustig wakker worden met de Vasalöppet. Om 8 uur vanmorgen gingen ze van start. Schijnbaar een beetje een chaotische start omdat het net waarachter de langlaufers moesten wachten niet omhoog ging. En daarbij was het ook nog eens een tropische 7 graden, dus het was een natte bedoening. In totaal deden er dit jaar ruim 15.000 mensen mee. 15.000 langlaufers die de 90 km van Sälen naar Mora wilden overbruggen. De winnaar (uit Noorwegen, grrrrrr....) heeft er zo rond de 4 uur over gedaan. En de laatsten? Die zijn nu nog bezig. 

Ik heb de mannen om half 11 met de Vasalöppet alleen gelaten omdat ik had afgesproken met Fia en Marianne om bij het meer te gaan grillen. Een serieuze beweging, grillen op zijn Zweeds. Ik vroeg me al af waarom Fia zo'n grote rugzak bij zich had. Wat bleek, ze had een boomstam aan houtblokken mee. En daarnaast nog allemaal andere handige grill dingetjes. Een oranje plastic doosje, speciaal voor lucifers. Mét een handig waterbestendig afstrijklaagje. Of hoe noem je zo'n zijkant van een luciferdoosje eigenlijk? Noedels, hamburgers, uitjes, sausjes, boter, deeg voor pinnbröd, deeg voor krabbelurer en thee. Natuurlijk ontbrak de thermos thee niet in de standaard grill uitrusting. We hadden een heerlijk plekje bij het meer: windstil, prachtig uitzicht met weerspiegeling van de besneeuwde bergen in het langzaam smeltende ijs van het meer. 

Om half 1 heb ik me teruggehaast naar huis want ik werd vanmiddag opgehaald door Mimi om naar Nälden te gaan. Da's een dorp zo'n 15 km verderop waar ik vanmiddag foto's moest maken van Mhret en Elsa. Mhret (23) komt uit Eritrea en Elsa (18) komt uit Zweden en ze zijn vrienden geworden in het project Vänner Utan Gränser. Mimi is de projectleider van dit project en heeft mij gevraagd om foto's te maken voor bij het stuk wat komende maand in de lokale krant komt. Mhret en haar tante hadden zich al vanaf vanmorgen vroeg ingespannen om een enorm Eritrees feestmaal op tafel te zetten. Het bescheiden 1 persoonsappartement stond helemaal vol met allemaal Eritrese feestelijkheden. Er werd geen foto gemaakt voordat we gegeten hadden. 

Na het eten was het tijd voor een Eritrese koffie procedure. Dat is niet even het knopje van de koffiemachine op Aan zetten. Nee joh! Da's een hele procedure. Eerst worden de bonen geroosterd. Als de kamer voldoende blauw staat, dan zijn de bonen goed. Dan worden ze gemalen en moet het even drogen op een kunstig gevlochten rieten onderzettertje. Daarna gaat de koffie in een mooi kruikje en wordt het kruikje op het vuur gezet, met een beetje water. Zodra dat bijna overkookt, dan wordt het in een ander potje gegoten en weer terug in het kruikje met wat meer water. En zo gaat dat nog een paar keer door. Enfin, je snapt dat het even duurde voordat we de geurige koffie in het goudgerande kopje gepresenteerd kregen. Maar lekker was het! Tussendoor en uiteindelijk ook na de koffie kreeg ik de kans om ook nog wat foto's te maken. Toen we na 2 uur aangaven dat we toch echt naar huis moesten, mochten we niet vertrekken voordat we een tas vol met Eritrese peuzels in onze handen hadden.

Toen ik thuis kwam, was Mik reuze nieuwsgierig waar ik geweest was. Eritree-wat? En wat zat er in de tas? Oh mam, mag ik asjeblieft de epiothische pannenkoekjes proeven? Groot feest. Mik wil de volgende keer dat ik naar Epiothische mensen ga graag mee. Voor de pannenkoekjes.

Morgen ga ik naar Lars. Lars woont hier zo'n 12 km verderop en heeft een volgens mij Ethiopische vriend, Abdu Shah. Het plan is dat ze gaan ijsvissen en dat ik daarvan foto's maak. Met het huidige weer, neem ik mijn zoomobjectief wel mee. Mogen zij het ijs op, ik blijf aan de kant!