Dat fixen we even...

Afgelopen zaterdag was het fixardag bij Mik op school. De klassenouder van de F-1:an is de verantwoordelijke voor de organisatie, Eriks vader was al een week of wat van te voren in de weer met briefjes en Facebook events. En dan maar kijken hoeveel mensen er ook daadwerkelijk komen.

Na een paar dagen van dat miezerige weer met op zich wel een OK temperatuur (alles boven de 5 vind ik nu al lekker), was het zaterdagochtend heerlijk zonnig. Met een stralende Mik op de fiets, liep ik om 10 uur naar school. De arbetsledare (Eriks vader dus) was er al. Die liep wat te scharrelen met een bezem. En zijn briefje dus. De rector was met een paar andere mannen bezig om gaten te graven voor de palen voor de vindskydd en wij waren er. Eriks vader keek me ietwat verschrikt aan toen ik hem vroeg welke klus hij voor mij in gedachten had, maar ik werd na enige aarzeling naar de houtschuur gedirigeerd. Om te kijken of de hästhinder (cavaletties) nog een jaartje mee konden of dat er nieuwe gemaakt moesten worden.

Dat de houtschuur houtschuur heet, is geen wonder. Er ligt veel (en ik bedoel veeeeeel!) hout. In alle soorten en maten. En na even graven had ik de hästhinder ook gevonden. Twee konden nog wel een jaartje mee, maar er moesten ook wel een paar nieuwe gemaakt worden. Inmiddels waren er hopen meer ouders aangekomen, die met armen vol snoeischaren, harken, scheppen, hamers en al wat dies meer zij naar de houtschuur kwamen lopen. Ieder ging soort van zijns weegs. Weinig gestructureerd, maar uiteindelijk is alles van het briefje van Eriks vader af gekomen. En zelfs nog meer.

Hopen kinderen banjerden ondertussen ook rond. Was reuze gezellig. Mik had zijn fiets mee en heeft de opgeknapte cykelbana meteen getest. Amina en Eddy hebben de nieuwe hästhinder geverfd. En tussen de middag hebben we allemaal staan genieten van vers klaargemaakte hamburgers.

By the way: ik begreep van Helena dat het niet een overall bekend concept is hoor, zo'n fixardag. Helena had op haar werk verteld over de fixardag - in Östersund - en daar hadden ze haar glazig aangekeken. Een wat? En wat doe je dan? En word je gedwongen om zoiets te doen? Een onbegrijpelijk fenomeen vonden ze het.

Ik vond het gezellig!