Mik spreekt een nieuwe taal. Een taal die voor ons niet te begrijpen is. En die ook nergens anders dan op het schoolplein wordt geleerd.
Sinds een aantal weken is Mik in de ban. In de ban van Pokemon. Zoonlief praat, eet en droomt Pokemon. Nu hadden we toevallig nog een paar verdwaalde Pokemon kaarten liggen van toen we nog in Nederland woonden. Met die 4 kaarten ging Mik een paar weken geleden stralend naar school. Om te ruilen. Wat een teleurstelling toen bleek dat die kaarten maar heel dålig waren. "Mam, die schaden maar heel weinig HP, daar heb je helemaal niks aan". Toch is het Mik nog gelukt om een kaart te ruilen tegen een betere kaart.
En een paar weken geleden was het zover: toen kreeg Mik zijn eerste nieuwe Pokemon kaarten nadat zijn kies getrokken was. Laat daar nou net ook een EX bij zitten! I know, ik keek ook vrij glazig toen ik dat hoorde, maar da's dus een extra goeie. En de dag daarop kreeg Mik van een vriendje op school een hele stapel Pokemon kaarten. Zomaar. In zijn handen gedrukt. Inmiddels heeft Mik het indrukwekkende aantal van 64 Pokemon kaarten waarvan 2 EX verzameld.
Pikachu kan ik nog net onthouden maar de namen van die andere 63 Pokemon ontglippen me de seconde nadat Mik me verteld heeft hoe ze heten. En wat hun geëvolueerde vorm is. En die HP's? Geen idee. En dat er dan ook nog verschillende klasses zijn, van gras en vuur enzo dat kan ik dan nog net onthouden. Maar wie mijn favoriete Pokemon is, daar kom ik bij Mik niet zo makkelijk af. "Ja maar mam, ná Pikachu wie is dan je favoriet?". Uuuuh... die ene?
Zullen we lekker nog even gaan fietsen Mik?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten