dinsdag 19 mei 2015

Wennen

Ook vandaag mag ik nog niet werken. De Hemtjänsten chef gaat me bellen zodat we samen kunnen kijken wanneer de volgende 2 introductie dagen in te plannen. Wanneer hij gaat bellen? Tja. Da's afwachten. 

Dat zijn van die dingen waar ik hier best aan moet wennen. Nou ja, móet. Maar in ieder geval zijn er dingen die me opvallen. Dingen die echt anders zijn dan ik gewend ben. En dat zijn vaak dingen die me verbazen. Ik dacht: de Zweedse en Nederlandse cultuur liggen zo dicht bij elkaar, dat zal vast niet veel verschillen. Dus toch. Overigens zal het ook best meespelen dat we hier niet in downtown Stockholm zitten, maar midden in het wonderschone Jämtland. 

Om maar iets te noemen: zakelijke communicatie gaat hier anders dan ik gewend ben. De Hemtjänsten chef gaat dus bellen. Dat is in ieder geval gisteren gezegd. Maar wanneer? Ik heb het gevraagd. Ja, snel. Oh. Ok. Nu wil ik ook niet meteen weer zo'n pushy typ zijn dat direct zelf gaat bellen of gaat mailen. Dus ik wacht nog even af. 

In Nederland was ik gewend dat er binnen een paar uur op een mail gereageerd wordt en vaak zelfs ook al direct, dat je minder belt maar dingen via de app of messenger regelt en dat afspraken direct en duidelijk op schrift staan. De eerste dagen hier bij de Hemtjänsten krijg ik betaald, dat weet ik en heb ik op schrift (heb de Hemtjänsten chef voordien een mail gestuurd met allemaal vragen en daar heeft hij - na verloop van tijd - op geantwoord). Maar hoe? En wanneer? Ze hebben verder helemaal geen gegevens van mij behalve mijn telefoonnummer en email adres. Ik heb geen contract of iets ondertekend. 

Bij het solliciteren is het ook een aparte belevenis. Je verstuurt je persoonlijke brief. Je belt er nog een keer achteraan. Je mailt nog een keer. (overigens niet allemaal op dezelfde dag hoor) En dan hoor je nooit meer iets. Ik heb al zoooooveel sollicitaties hier verstuurd waar ik nooit meer wat op gehoord heb. 

Het regelen van het internet. Dat was natuurlijk helemaal een aparte saga. Als je kijkt hoe alle bedrijven daar langs elkaar heen communiceerden. Voor zover ze überhaupt al iets communiceerden. Zo weinig efficiënt, zo niet zakelijk en vooral ook zo niet commercieel. 

En dan de directheid. Of liever, mijn directheid en de Zweedse minder directheid. Weet nog altijd niet precies hoe daar een balans in te vinden. Beetje trial and error is het geweest de afgelopen maanden. En daar leer je van.

Op reis buiten de comfort zone, het blijft een avontuur. 


 

Geen opmerkingen: