Vanuit het niets kwam vanmiddag de wens van zoonlief om een briefje voor Luisterpiet te maken. Ja, want die is vast wel weer aan het werk en je kunt er maar beter op tijd bij zijn, vond Mik. Nou dacht ik dat je beter iets kunt zéggen tegen Luisterpiet en iets op kunt schrijven voor Leespiet, maar dat advies was aan dovemansoren gericht.
De afgelopen weken hebben we alweer bergen speelgoed folders in de bus gekregen. En nu het ook alweer zo vroeg donker wordt, lijkt het Sinterklaasgevoel bij Mik in volle hevigheid aangewakkerd te zijn. We hebben wel even een beetje gepeild hoor, hoe het nou zit met Sinterklaas. Dat we nu in Zweden wonen, dat maakt volgens Mik niet zo heel veel verschil. We hebben per slot vorig jaar ook gewoon de aankomst in Nederland via internet kunnen volgen. En vorig jaar heeft Mik zijn schoen gezet en de volgende ochtend lag er een cadeautje in. Maar hoe Sint nou toch aan al die pieten komt. En of die nou geschminkt zijn. Dat zijn nog wel vragen die Mik gaat stellen als we weer een keer in Nederland zijn.
Nou hadden we vanavond dus wel de ingang om te vertellen dat de Sint een verzinsel is. Een lief verzinsel, maar een verzinsel nonetheless. Daar stonden we dan. In dubio. Do we break the news now? Wat vind je eigenlijk van de Sint? Heel overtuigd kwam er toen dat Sint echt heel lief is.
Nee, we laten het nog een jaartje zo.
Dus nu ligt er een briefje voor Luisterpiet bij ons slaapkamerraam. Want dat staat open vannacht en dan kan Luisterpiet er zo fijn bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten