Klinkt misschien dramatisch, maar is het niet hoor! Integendeel! Laatste nachtje in het ziekenhuis, want morgen ga ik naar de revalidatiekliniek! Woohoo! En terwijl ik dit schrijf, rochelt de stinkende sjaggerijnige hork naast me er nog maar een x lustig op los.
Morgen ga ik lekker naar Remonthagen. Vandaag gehoord dat het van oudsher al een soort van revalidatieplek is geweest. Vroeger kwamen reumapatiënten vanuit heel Zweden hierheen om bij te komen. Tegenwoordig is het een full-on revalidatiekliniek met alle moderne faciliteiten die ik me maar wensen kan. En de kliniek ligt vlakbij het bos (en skispoor) dus je kunt zo naar buiten.
Ik heb nog geen idee hoe mijn programma er daar uit komt te zien. Of hoe lang ik daar zal zijn. Dat laatste hangt natuurlijk af van hoe het gaat, maar als je het mij vraagt dan doe ik mijn uiterste best om zo snel mogelijk weer thuis te kunnen zijn!
Ik ben heel blij met deze volgende stap. I know, ben er nog lang niet en all that, maar het gaat vooruit! En rap ook!
Dus, proost ik met appelsap op de geweldige crew die ik hier in het ziekenhuis heb gehad! En ga ik zo slapen met een heerlijk en dankbaar gevoel!
Oh ja, lieve lieve lieverds! Dank voor al jullie lieve mooie kaarten en berichten. We redden het niet om iedereen persoonlijk te bedanken maar weet dat we (alle drie!) alles lezen en dat we proberen alles een mooi plekje te geven. Niet makkelijk met zo'n hoeveelheid....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten