Een geheim in de verhuisdoos

Toen we ruim twee jaar geleden aan het inpakken waren, keken we heel kritisch naar wat we wel en wat we niet hoefden of wilden meenemen. Uiteindelijk was het 1 bescheiden verhuisauto die de spullen voor ons nieuwe begin hierheen bracht.

Twee gezonde jaren waarin we hard gewerkt hebben aan de opbouw van ons nieuwe bestaan hier in Zweden. Heel soms kreeg ik wel eens de vraag of ik nu ook het gevoel had dat ik ver weg was van het hele borstkankerverhaal. En ja, zo voelde dat wel. Gezond verklaard door mijn Nederlandse artsen. Onder controle hier bij aardige Bengt. Zo zou ik bijna vergeten dat ik ooit kanker gehad had.

Tot drie weken geleden. Sneaky kanker is toch ergens in een verhuisdoos meegekomen en heeft zich nu in mijn rug gemanifesteerd. Wat is er gebeurd: ik had al een paar weken last van mijn rug. Niks ernstigs dacht ik. Is druk geweest, even rustig aan doen. En life goes on, je kent het misschien wel. Tot het toch wel erg irritant begon te worden. Toen heb ik de huisarts gebeld waar je hier dan altijd de districtsverpleegkundige krijgt. Die is volgens mij ingeprogrammeerd om te zeggen "neem een aspirientje en als dat niet helpt, ga dan naar de fysio". Right. Aspirientjes had ik al geprobeerd, dus toen fysio gebeld en afspraak geregeld. Sowee, die knakte en manipuleerde en die ging toen weg om een afspraak bij de huisarts te maken (dit was 2,5 week geleden). Afspraak huisarts stond voor maandag, moest dus nog van woensdag tot maandag door zien te komen en let me tell you, dat was geen sinecure. Ik begon meer en meer het gevoel in mijn benen te verliezen. Ik kon niet meer in een rechte lijn lopen en was heel wiebelig bij het opstaan.

De maandag afspraak kwam geen dag te vroeg. Heel competente (Hollandse) huisarts zag direct dat het echt wel mis was en regelde bloedtesten en direct afspraak in ziekenhuis Östersund voor röntgen. Ziekenhuis dacht dat MRI in dit geval meer info zou bieden en daar was dinsdagochtend plek. Nadat ik Marco in Krokom had afgezet voor zijn werk, ben ik doorgereden naar het ziekenhuis. En sindsdien ben ik in het ziekenhuis. Die dag lieten ze me niet meer gaan. Blijkt knoert van tumor bij mijn tweede borstwervel gezeten te hebben, eentje van de agressieve soort. En die tumor die drukte op mijn ruggenmerg met dus ook groot risico op verlamming.

Woensdagmiddag ben ik met helicopter naar het Universiteitsziekenhuis in Umeå gevlogen. Vrijdag ben ik in een twaalf uur durende operatie van meer dan 90% van de tumor verlost. En vorige week maandag ben ik weer terug gevlogen naar Östersund, met vliegtuig dit keer.

Er zit dus nog een deel van de tumor. Met het verwijderen van twee borstwervels is het meeste weg, maar dichterbij het ruggenmerg durfde men niet te opereren. Beetje afhankelijk van het pathologisch onderzoek, maar het lijkt erop dat de rest van de tumor weg gestraald kan worden. Yeah, geen chemo.

En dan weer leren lopen. Het lijf heeft een behoorlijke opdonder gehad, maar ik kan inmiddels weer een aardig aantal meters lopen met hulp van zo'n hoog rollatording. Volgende stap is dat ik zo snel mogelijk naar de revalidatiekliniek hier in de stad ga. Hier in het ziekenhuis doe ik zelf veel oefeningen om een beetje op gang te blijven en meestal komt de fysio 1 keer per dag. Maar in zo'n revalidatiekliniek daar ben je echt de hele dag bezig met het herstel.

Wat ik totally amazing vind is de steun, liefde en energie die ik in de afgelopen weken van overal heb gekregen. Het is bijna niet bij te houden alle lieve apps, kaarten, FB berichten, cadeautjes noem maar op! Dat we in zo'n relatief korte tijd ook zo'n dierbare supportcrew hier hebben opgebouwd, is iets waar ik enorm dankbaar voor ben. En de Dutch supportcrew, die het hele verhaal natuurlijk al een keer hadden meegemaakt, stuk voor stuk stonden ze er weer. Te weten dat zoveel mensen je liefde sturen en je beter wensen, dat maakt me enorm dankbaar!

Zo. En nu weer verder vooruit kijken. Is nu oktober. De echt fatsoenlijke sneeuw komt in januari. Met mijn tijd in Remonthagen revalidatiekliniek moet ik dan toch zeker in topshape zijn?