Een echt winterse dag! Vroeg op staan, minstens 5 lagen aantrekken en dan de auto uitgraven. Een goede warming-up voor mijn eerste dag ever als funktionär in een langlaufwedstrijd.
Met een lunchbon op zak was het daarna verzamelen bij de startchef. Een leuke man die het al minstens een miljoen keer eerder had gedaan. Met boor en kettingzaag werd de laatste hand aan de start gelegd. Niet om een hokje te timmeren, maar om in de sneeuw te zagen zodat de kabel van het tijdssysteem weggestopt kon worden. Ondertussen was ik samen met een collega bezig om de warming-up area met van die blauwe balkjes af te bakenen.
We hadden gisteren 4 evenementen te coveren: start 5 km voor dames 17/18 jaar, daarna de 5 km voor dames 19/20 jaar, als een na laatste de 10 km voor de heren 17/18 en tot slot de 10 km voor heren 19/20 jaar.
Ik stond de eerste 2 evenementen bij het startpoortje. Zorgen dat de langlaufstokken vóór het poortje staan en na vertrek het poortje weer terug klappen zodat de volgende kan starten. Het eerste evenement voor de heren stond ik bij het verzamelpunt, checken dat ze chip en rugnummer hebben plus dat ze op de goeie volgorde gaan staan en eventueel helpen met het aandoen van de langlaufs. Dat laatste betekende met een schroevendraaier de sneeuw uit de schoenen prutsen en dan de binding dichtklikken. En het laatste evenement stond ik als chef om ze naar de start door te laten. Ze mochten niet op een rijtje daar al klaar gaan staan, direct achter het startpoortje. Een paar meter daar achter lag de afgebakende zone waar ze langlaufers klaar moesten gaan staan.
Wat een verschil met de dames en de heren! De dames, no kidding, stonden gewoon allemaal keurig op tijd klaar, op de goeie volgorde en luisterden ook goed naar de aanwijzingen. Maar die heren.... op het laatste moment aan komen rennen, skis vergeten (I kid you not), niet op komen dagen, oh ja er toch nog tussen willen, niet luisteren naar de aanwijzingen om maar wat te noemen.
Ik heb het met ons teampie daar leuk gehad. Koud, maar leuk. En met de heerlijke teamlunch daarna in de Arctura was het een mooie afsluiting van mijn eerste dag als funktionär.
Ik ben wel blij dat ik vandaag niet hoef. Vandaag wachten we op Cora. Cora komt uit IJsland en is eerst naar Trondheim (zou ik ook doen) en daarna schijnt Cora hierheen te komen. Het is hier nu nog heel rustig. Af en toe een windvlaag maar dat is het dan ook. Oh en het sneeuwt. Maar met alle sneeuwval van de afgelopen weken is dat al niet eens nieuws meer.
Morgen heerlijk nog een dag vrij. En daarna weer over tot de orde van de dag. Soort van. You never know what can happen. Toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten