Yep. Het is weer zover. UFU moet weer naar zijn jaarlijkse date met de keurmannen.
Ieder jaar vind ik het weer spannend. Het lijkt zo lang geleden dat we de luxe van een leaseauto hadden en ons voor geen centje (of meerdere centjes!) zorgen hoefden te maken om de uitkomst van de jaarlijkse APK.
Afkloppen, maar tot nu toe is het elk jaar best goed gegaan. Vorig jaar werd UFU goedgekeurd maar wel met iets wat we in ieder geval voor deze keer gefixed moesten hebben. Iets met een wiel en balans. Is in ieder geval gefixed. Ze hadden het gelukkig opgeschreven en de garagemannen wisten precies wat ze moesten doen.
En nice to have was ook een vervanging van de voorruit. Want ja, na een jaar of 10 wordt het wel eens wat en oh ja er zat ook wel wat steenslag op. Ik ga het erop wagen. Met een ruit die het prima doet (kan een ruit het prima doen? Afijn, we zien er alles door) ga ik donderdagochtend vroeg naar de keuring.
Pff... ik heb er toch altijd weer de zenuwen voor.
Duimen jullie?
15 februari: Yes! Dank jullie wel! Het heeft geholpen.... UFU heeft weer een seal of approval gekregen van een zeer bedachtzame meneer van de autokeuring. Halverwege werd ik naar UFU toegewenkt door hem. Toen zakte mijn hart wel even in mijn schoenen. Oh nee toch, er zal toch niks aan de hand zijn. Nope, het was niet de voorruit (waar ze de vorige keer over begonnen). De bedachtzame meneer heeft helemaal niks over de voorruit gezegd. Nee, het was het rechtervoorwiel. Als ik mijn hand erop legde en hij ging er woest aan wiebelen, dan voelde ik misschien wel dat er ergens een wiebeltje zat dat er niet zou moeten zitten.
Ja ik dank je de koekoek, wat wil je als je als bedachtzame man aan het voorwiel sleurt. Heb heel ernstig geknikt en er verder het zwijgen toe gedaan. Gelukkig was dat het enige wat de bedachtzame man wist te verzinnen en na een remtest kreeg ik het felbegeerde stempel "Godkänd".
Mooi!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten