Verschil

De ene cultuur is de andere niet. Dat merk ik iedere dag weer op mijn werk.

Waar een onwetende journalist Östersund recentelijk nog een 'slaapstadje' noemde (om over de rest van de onwaarheden in zijn stuk nog maar te zwijgen), hebben zich inmiddels mensen uit alle windstreken hier gevestigd.

Alhoewel er best aardig wat Nederlanders in Jämtland wonen, ben ik de enige Nederlandse op mijn afdeling bij de kommun. Meer en meer kom ik tot de conclusie dat ik in mijn vorige jobs vaak verwend ben met heldere communicatie. Meestal recht voor zijn raap, zakelijk, to-the-point. Ik hou daar van. Weet ik precies waar ik aan toe ben.

Meer en meer merk ik in mijn huidige werkomgeving dat communicatie via via via gaat en dan nog met een omweg. Als het dan uiteindelijk via via via aankomt, is de boodschap meestal niet eenduidig. Als ik dan samenvat hoe ik het begrijp, dan komt er nog weer een nieuwe manier van interpreteren van de boodschap naar voren die niemand ooit had kunnen zien aankomen. Nou ja, ik in ieder geval niet. Mijn collega's halen meestal berustend hun schouders op en gaan over tot de orde van de dag.

Ben ik erg Nederlands dat ik liever in 2 regels een concrete boodschap krijg dan via via een heel verhaal krijg waar geen touw aan vast te knopen is. Of van de ene laag in het management 1 verhaal en als je gaat checken bij de volgende laag in het management (yep, ze hebben hier heul veel managementlagen) dat je dan een heel ander verhaal krijgt.

In mijn werk hoor ik natuurlijk ook veel verhalen van mensen uit die verschillende windstreken. Verhalen over verschillen in cultuur. Het wordt nooit in die woorden gezegd, maar daar komt het vaak wel op neer. Wat in Zweden cultureel geaccepteerd is, voelt voor sommige nieuwe inwoners van Jämtland niet altijd even aanvaardbaar aan. Of het nou gaat om gemeenschappelijke omkleedruimtes in openbare sporthallen en zwembaden of om het feit dat de kommun niet een heel grote voorraad appartementen heeft om uit te geven aan een ieder die zich bij het kundcenter aan de balie komt melden.

Waar dit 'slaapstadje' al niet groot in kan zijn! Van Eritrea tot IJsland, van Colombia tot Thailand, een hoop mensen heb ik in mijn job bij het kundcenter inmiddels ontmoet. Verwondering, irritatie, verbazing, vermaak, gezelligheid, frustratie en gedrevenheid zijn vaste ingrediënten op een gewone werkdag.

Nog 1 dag en dan is het weer weekend.