UPDATED: Beetje jammer

UPDATE! Ik heb met de manager van de IcaMaxi gesproken.

Natuurlijk was ik ongeduldig en wilde ik meteen reactie op mijn mail die ik op vrijdagmiddag had gestuurd. Zo werkt het hier niet. Heb toch nog tot dinsdag rond lunchtijd gewacht en heb toen zelf gebeld. Niet boos, niet kwaad (hoewel ik me dat wel voel als ik denk hoe het gegaan is afgelopen vrijdag) maar uit op informatie.

De manager klonk aan de telefoon precies zoals hij in zijn eerste mail aan Mik ook klonk. Vriendelijk en to-the-point. Hij was net terug van een lang weekend weg vertelde hij. Ik heb hem verteld over de Miks prao ervaring en dat ik hem vooral wilde informeren zodat hij kan zorgen dat dit niet nog een keer kan gebeuren bij andere kinderen die daar stage komen lopen.

Hij klonk geschrokken. Natuurlijk hebben ze een programma liggen voor mensen die stage komen lopen en natuurlijk had dit nooit zo mogen gebeuren. Of ik alsjeblieft zijn excuses aan Mik wilde aanbieden. Hij was blij dat ik hem over de situatie informeerde en zou het direct met de betrokkenen opnemen.

Natuurlijk was ik graag een vlieg op de muur geweest als ie de ongeïnteresseerde tina op haar gedrag had aangesproken. Pff.. ik zou het ook graag zelf gedaan hebben.

Maar dit voelt ook okej zo. Ook voor Mik.

Vandaag liepen we bij de Coop om de wekelijkse boodschappen te doen en Mik heeft de hele winkel doorgezocht naar producten die hij bij de IcaMaxi had bijgevuld. Van Ajax tot kauwgom, van melkchocola tot haarversteviger.

"En nu mag er wel weer sneeuw komen van mij mam, nu wil ik weer langlaufen." 

--------------------------------------------

Vandaag was het dan eindelijk zover! Mik verheugde zich de hele week al op zijn eerste echte 'werkdag'. Gisteravond is met veel zorg zijn outfit uitgezocht en heeft Mik geprobeerd representatief uit te spreken. Reprasitawat mam?

Met zijn lunchpakket in zijn rugzak en in een representatieve outfit wandelde Mik vanmorgen om iets voor 9 de IcaMaxi binnen. Er was afgesproken dat Mik zich zou melden bij de klantenservice balie bij de ingang: daar moest Mik dan even zeggen wie hij was en dat hij vandaag een dag stage kwam lopen en dan zou het personeel daar Miks begeleider voor de dag bellen.

Mik wilde het helemaal zelf regelen. Niks wij mee naar binnen, Mik kon heus wel zelf naarde balie vond ie. Het was per slot zijn praodag. En zo is het. Marco is natuurlijk wel op een afstandje (ongezien....) blijven wachten om te zien of ze inderdaad direct Mik op zouden vangen. En dat gebeurde. Alleen niet hoe het van te voren bedacht was. De begeleider wiens naam we door hadden gekregen was er niet vandaag. En uit de verhalen te horen lijkt het alsof ze vanmorgen nog even snel een plan B moesten bedenken.

Een weinig mededeelzaam jong grietje heeft Mik meegenomen op haar vakkenvulavontuur. Mik heeft vanmorgen snoep en schoonmaakmiddelen bijgevuld. En toen was het schijnbaar tijd voor pauze. De begeleiderdame verdween gewoon 1 uur en 15 minuten! Gelukkig had ik de mogelijkheid om in mijn lunchpauze naar de Ica Maxi te gaan. En dat was precies toen Mik de onverklaarde lange pauze had.

Een stoere bink, in het Ica uniform kwam naar me toe. Heb de bijgevulde vakken bewonderd en nog even staan kletsen. Maar ja, als je niet weet hoe lang je pauze is, wat doe je dan? Mik ging na onze korte tref weer snel terug naar de omkleedruimte want wie weet was mina daar nu. Nope.... 1 uur later was ze terug. Vind ik bizar. Je kunt een 10-jarige waar je als begeleider de verantwoordelijkheid voor hebt toch niet zomaar ruim een uur aan zijn lot over laten?

Ik heb net de chef waarmee Mik de afspraken gemaakt had gemaild. Ik heb hem bedankt voor de kans die Mik vandaag bij hen gekregen heeft. En dat hetzeker heel leerrijk was maar dat ik het helemaal niet okej vindt dat een begeleider zomaar er vandoor gaat.

In dat uur dat Mik wachtte hebben we alsmaar geappt en Marco is er uiteindelijk heen gereden. Als mina er dan niet was dan zou Mik zich omkleden en lekker mee naar huis gaan. Maar toen kwam ze dus opdagen en heeft Mik nog zo'n 1,5 uur vakken gevuld.

Niks geen afsluiting aan het eind van Miks dag. Troela had gezegd "ja nu kan je gaan".

Tja. Wij zouden het anders aangepakt hebben. Niet alleen omdat het Mik is, maar als iemand stage komt lopen bij je, dan wil je toch dat het een positieve ervaring is?

Mik vond het een lange dag. Leuk om zoveel vakken te mogen vullen en netjes te mogen maken. En het opruimen van het karton en het plastic was ook cool want dan moet je het karton in een machine stoppen en op een knop drukken. Dus zijn gewenste kijkje achterde schermen heeft Mik gekregen.

En Mik weet nu dat hij nooit bij de Ica Maxi wil werken!