Opgeruimd, ja dat dachten we. Tot het zure opzichtermannetje van Krokoms Bostäder kwam kijken.
Behalve dat hij ruim een half uur voor de afgesproken tijd kwam, had hij een even zuur kijkend mannetje mee in zijn kielzog. Stomverbaasd toen ik de deur open deed en hij dozen in de gang zag staan. "Oh jullie zijn nog niet verhuisd". Niks mis met zijn ogen in ieder geval. Wel iets mis met zijn communicatief vermogen, en dat van zijn collega's bij Krokoms Bostäder, want ik heb een paar weken terug al een aantal keer met zijn collega van de administratie gebeld. De eerste keer hadden ze de bezichtiging gepland op 10 oktober. Don't ask me why, maar met een verhuisdatum van 19 december leek dit een logische eerste poging aldus Krokoms Bostäder.
Goed. Meerdere keren uitgelegd dat de verhuiswagen op 18 december laat in de middag komt en dat we op 19 december heel vroeg naar ons nieuwe huis, ons nieuwe land, ons nieuwe leven vertrekken. Dus boeken ze een bezichtiging op 17 december. Zonder het zure opzichtermannetje te informeren over hoe onze planning eruit ziet.
Na zijn verbazing en irritatie en verscheidene blikken naar mij van wat ben je voor een onnozel meisje, heb ik hem verteld wat ik van de situatie vond en gezegd dat we al zeker 2 dagen schoongemaakt hebben dus dat er best iets te bezichtigen viel. Ach nou ja, als het dan moest. Zuurpruim en secondant kwamen binnen en liepen de schone keuken in. Maar... op een randje van een keukenkastje lag nog stof! Dat was het startsein voor een hele verhandeling over dat we een bedrijf moesten inhuren om schoon te laten maken.
En de badkamer? Daar zat het handvat van het kastje boven de wastafel boven terwijl het onder moet zitten. Ik heb hem fijntjes gemeld dat hij dat met zijn collega's op moet nemen omdat die verscheidene pogingen hebben ondernomen om de deurtjes te repareren en er nieuwe in te zetten. En dat ik weigerde om iets met die deurtjes te doen omdat ik niet het risico wil lopen dat het knoertouwe kastje van de muur dendert met alle gevolgen van dien. Dus toen heeft zuurpruim dat in ieder geval zelf gedaan.
Daarna posteerden zuurpruim en co zich op de deurmat. Zwijgend. Ik heb ze gezegd dat ik het een tijdsverspilling vond. Vonden zij ook. En heb daarna Krokoms Bostäder gebeld om ze te vertellen wat ik van hun communicatieve vaardigheden denk. En te melden dat we de sleutels van het appartement woensdagochtend voor dag en dauw in hun brievenbus doen.
Oh en die nieuwe huurders voor ons appartement? Daar zijn ze nog niet uit. Niet dat wij zelf al een huurder hadden gevonden die er per 1 januari in wilde. Nee, het moet op de oertrage manier van de communicatief minder begaafde bureaucraten van Krokoms Bostäder.
Zo. Ik ben het kwijt. Bijna. Zal blij zijn als we de deur hier achter ons dicht trekken. Het is klaar.
Op naar het nieuwe avontuur!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten