Maar leuk is dat niet. Niet nu in ieder geval. En ik wist het.
Als je naar het buitenland verhuist, dan wip je niet snel even over naar familie in geval van ziekte en ander onheil. Althans, tuurlijk, er vliegen dagelijks plenty vliegtuigen tussen Oslo en Amsterdam. Maar dan ben je dus afhankelijk van schema's en anderen in plaats van dat je snel in de auto springt en naar de plek van het onheil reist.
Dus ja, ik wist het van te voren, en ik heb er ook zelf voor gekozen om te verhuizen. Maar dat maakt het er niet makkelijker op als zich dan zo'n onheilssituatie voor doet. Tuurlijk heb ik er wel eens aan gedacht wat ik zou doen als... en hoe regel ik dit als...
Maar als de nood niet aan de man is, dan is het toch anders.
En nu is die onheilssituatie er dus. Mam ligt in het ziekenhuis en ik kan er niet even snel heen. Hoort bij het geëmigreerd zijn. En nu? Heb natuurlijk allang gekeken hoe snel ik op de dichtstbijzijnde luchthaven kan zijn voor de snelste vlucht naar Amsterdam. En ik twijfel er niet aan dat ik met superlieve support van near en dear het allemaal geregeld krijg, maar nu is het eerst afwachten. Wat zeggen de artsen? Heeft het zin om nu te gaan? Hoe kan ik zus en mam het beste tot steun zijn?
Emigreren is een fantastisch avontuur en brengt verschrikkelijk veel moois.
Maar dit vind ik even moeilijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten