Sorry. Het is inmiddels al een heeeeele tijd geleden dat ik hier iets geschreven heb. Met alles wat er hier gebeurt, wat we te doen hebben, schiet de tijd erbij in om dit blog regelmatig te updaten. Ik hoop dat jullie wel weten dat je me altijd via Insta, Whatsapp, Facebook of mail kunt bereiken als je heeeeel graag een directe update wilt.
Anyway, nu ben ik hier. En ja, het is een turbulente tijd. Er gebeurt een hoop op het werk. Verhuizing, opening van het nieuwe kantoor, elke dag leer ik nog nieuwe dingen en leer ik nieuwe mensen kennen en ja, ik vind het nog steeds heel erg leuk! Ik bof echt heel erg met deze job!
En dan natuurlijk mam. Mam is inmiddels al zo'n drie weken in het revalidatiehuis in Scheveningen en er is absoluut vooruitgang te zien. Nou ja, niet te zien voor mij omdat wij hier wonen. Maar met alle updates via telefoontjes (ook van mam) en mails enzo, krijgen we ook hier best een beeld van hoe het is. Als je 83 bent, dan gaat revalideren niet van een leien dakje. Dan is het hard werken en soms ook vieze tegenvallers verwerken. Als het aan mam ligt gaat ze morgen, nee, nu nog naar huis. Maar dat het niet realistisch is, dat ziet mam op de meeste momenten wel in. Met een linkerkant die nog niet meewerkt en met een hoofd wat mam soms nog in de steek laat, is het niet een veilig idee om nu (al) naar huis terug te keren. Soms stappen vooruit, dan weer een stapje terug maar langzaam maar zeker is er zeker vooruitgang. Is de vooruitgang ooit genoeg om naar huis terug te keren? De tijd zal het leren.
Ondertussen doen wij hier erg ons best om een hele hoop positieve energie naar mam te sturen: enveloppen met gezellige dingetjes en foto's, massa's Whatsapps met foto's en wat we doen en hoe we aan mam denken en natuurlijk genieten we ervan als mam belt.
Life goes on. En hoe. Genieten van elke dag in gezondheid en er zijn voor diegenen in de nabijheid die (nu even) niet genieten van elke dag. Althans, er zijn zo goed als dat gaat.
Oh ja, over turbulentie gesproken: Bo versus husky = 1-0. Yep! Sarek kwam even buurten bij ons in de tuin. Vond Bo onbeschaamd dat ie zomaar kwam en met een dikke staart en hoge rug heeft madam Sarek een grote haal over zijn neus gegeven. Waar Sarek eerst alleen maar nieuwsgierig was, werd ie toen pissig en joeg Bo de boom in. Hooooog de boom in. Totdat Bo haar grip verloor en met een nog grotere vaart weer naar beneden kwam zeilen. Zo richting Sarek's open bek. Ja echt! Gelukkig is Bo een rasechte en watervlugge Amsterdamse straatkat, dus ze ontsnapte Sarek's bek en heeft de twee opvolgende dagen doorgebracht in de grote schuur achter ons huis. We hebben elke dag lekker voer voor haar neergezet hoor. Toen we kip hadden neergezet voor madam, kwam ze langzaam naar huis paraderen. Met een blik naar het husky hok verderop zo van "poeh, ik loop lekker vrij rond hier, je kunt me niks maken!".....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten