Erfelijk belast

Na de kerstvakantie doet men bij Mik op school niet meer aan binnengym, maar dan gaat het hele kluppie naar buiten. Of schaatsen of ze gaan langlaufen. Dus na de vakantie gaat Mik met zijn langlaufskis op zijn nek en zijn langlaufschoenen in zijn rugzak op woensdag naar school. Moet nog even aan het idee wennen, maar vind het wel heel cool. 

Mik moet ook nog even aan het idee wennen. Die arme jongen is namelijk erfelijk belast. In ieder geval van mijn kant, en toch ook wel van zijn vaders kant. En dan doel ik op het alles direct goed willen kunnen. Niet eerst langzaam aan beetje oefenen en het steeds beter kunnen. Nee, Mik wil meteen goed kunnen schaatsen. Zijn vrienden bij kunnen houden. Pirouettes kunnen draaien. 

Tja, zo werkt het nou eenmaal niet. Dus vandaag zijn we op de ijsbaan voor ons huis begonnen met de eerste schaatsles. Gelukkig heeft Mik de beste en meest geduldige schaatsleraar die hij zich maar wensen kan. En ja hoor! Na een kwartier deed Mik zijn eerste schaatsslagen zelf! Ik weet niet eens meer hoe het vroeger bij mij ging, maar ik vind het razend knap (en dan ben ik natuurlijk heeeeeel objectief) dat Mik na het half uurtje schaatsen vandaag ook al gewoon echt schaatst! 

Morgen weer. Ben benieuwd.