woensdag 28 januari 2015

Vrienden

En toch vind ik het raar. Een raar gevoel om helemaal opnieuw te beginnen met het maken van vrienden. Als je jong bent, dan lijkt dat wel vanzelf te gaan. Je speelt met elkaar, je gaat samen naar school, naar sport, you name it.

Nu we hier helemaal opnieuw begonnen zijn, maak ik dus ook helemaal nieuwe vrienden. Nou ja, maken. Je komt mensen tegen waarmee het klikt. En dan is het gezellig. Maar, ja, er is een maar. Althans. Vandaag voel ik een maar. Je kunt tot op zekere hoogte gezellig over koetjes en kalfjes blijven praten. Maar hoe blijf je interessant als vriend als je nog niet helemaal je thuis voelt in de taal? Wanneer is het stadium dat koetjes en kalfjes over zijn en dat je écht over dingen praat? Je hebt amper tot geen geschiedenis samen. 

Dit zijn van die twijfel dingen. Van die dingetjes waardoor ik af en toe teveel ga nadenken en me toch stiekem weer een beetje onzeker ga voelen. 

I know. Ik moet er niet teveel over nadenken. Gewoon dóen. Genieten. En dat praten dat volgt toch wel. In het Zweeds, Engels, Nederlands of Russisch if I have to. 

En vrienden? Dat voel je. En dan komt de rest vanzelf wel. 

Toch?


4 opmerkingen:

Unknown zei

Je hebt geen geschiedenis samen, maar die kun je wel maken. Denk dat je meer dingen samen moet doen. Als je alleen bij elkaar op de koffie komt is de gespreksstof misschien snel voorbij inderdaad.

Samen gaan schaatsen, filmavond, samen koken en eten, dat soort dingen?

Jo Hamperium zei

Wijze woorden Deb en geloof me, dat doe ik ook al hoor. En ik niet alleen, dat doen we met ons 3. Nee, met ons 4. Bo de kat doet ook haar best om dingen met andere katten hier te doen. Ik ga naar gympa hier met een vriendin, een andere vriendin is yogalerares en ik ga elke maandag naar haar yogaklas. We gaan skieën met elkaar, naar ijshockeywedstrijden. Maar soms, zo heeeeel soms bekruipt me heel even zo een gevoel van: ben ik wel interessant genoeg? Blijven ze me wel leuk vinden? Is misschien een beetje temporary emigratie blues, maar aan de andere kant: had dat in NL ook zo heel af en toe wel hoor. Schrijf het toe aan de vrouwelijke ambivalentie. Af en toe (niet te vaak!) zo'n moment hebben dat je twijfelt aan alles. Komt goed. Dank je wel weer voor je lieve commentaar!

Unknown zei

Ik moet zeggen, ik smul van je verhalen. Vooral ook omdat ik zelf (ooit) hoop te verhuizen naar Zweden met mijn vriend en kat.

Jo Hamperium zei

Spannend! Bo, onze kat, is hier ook multimediaal gegaan. Check op Instagram/theworldaccordingtobo en je ziet wat ze hier zoal doet :-)