Nu we hier helemaal opnieuw begonnen zijn, maak ik dus ook helemaal nieuwe vrienden. Nou ja, maken. Je komt mensen tegen waarmee het klikt. En dan is het gezellig. Maar, ja, er is een maar. Althans. Vandaag voel ik een maar. Je kunt tot op zekere hoogte gezellig over koetjes en kalfjes blijven praten. Maar hoe blijf je interessant als vriend als je nog niet helemaal je thuis voelt in de taal? Wanneer is het stadium dat koetjes en kalfjes over zijn en dat je écht over dingen praat? Je hebt amper tot geen geschiedenis samen.
Dit zijn van die twijfel dingen. Van die dingetjes waardoor ik af en toe teveel ga nadenken en me toch stiekem weer een beetje onzeker ga voelen.
I know. Ik moet er niet teveel over nadenken. Gewoon dóen. Genieten. En dat praten dat volgt toch wel. In het Zweeds, Engels, Nederlands of Russisch if I have to.
En vrienden? Dat voel je. En dan komt de rest vanzelf wel.
Toch?
