Tot gisteravond. Er was namelijk een nieuwe yogajuf. Cecilia had het al aangekondigd hoor. Ze is nu aan het werk in Göteborg en om de yogaklas wel door te laten gaan, had ze een collega gevraagd de klas over te nemen. En noem me een aansteller, maar ik vond het zwaar wennen! Weet nu inmiddels dat er een groot verschil is tussen vinyasa yoga (die van Cecilia) en yin yoga (van de nieuwe juf van gisteravond). De kaarsjes horen schijnbaar bij allebei de yoga's, maar de muziek moesten we gisteravond ontberen.
Bij yin yoga gaat het minder om de flow, maar meer om de posities en we zaten dus gisteravond de hele avond in allemaal verschillende posities. Maar voordat je in zo'n positie zat! Kussentjes, massage bollen, extra matten, dekentjes. Van alles kon je overal onder leggen om nog lekkerder te zitten. Wat een gedoe allemaal! En dan moesten we 3 of 4 of 5 minuten zo blijven zitten. Dan ga ik toch tellen. En na de 1e minuut dwalen mijn gedachten af. "Wanneer ga ik van de Fransman horen?", "Had ik het brood nou al uit de diepvries gehaald?". "Niet vergeten afwasspul op het boodschappenlijstje te zetten." En zie na die 5 minuten nog maar eens een beetje graceful uit zo'n positie te komen. Ik geef het je te doen met Tamoxifen gewrichten!
Laten we zeggen: als afwisseling was het vast wel een keertje goed. Goed om zo te stretchen. Maar ik ben blij dat Cecilia weer bijna terug is en we dan weer onze gewone flows gaan doen. Dan wordt het de zonnegroet onder de middernachtszon!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten