Yin, yang, jo...

Na mijn aanvankelijke aarzeling, begon ik het yoga gebeuren steeds leuker te vinden. Zonnegroeten bij kaarslicht met mooie muziek op de achtergrond. Het hoort er helemaal bij nu op de maandagavond. 

Tot gisteravond. Er was namelijk een nieuwe yogajuf. Cecilia had het al aangekondigd hoor. Ze is nu aan het werk in Göteborg en om de yogaklas wel door te laten gaan, had ze een collega gevraagd de klas over te nemen. En noem me een aansteller, maar ik vond het zwaar wennen! Weet nu inmiddels dat er een groot verschil is tussen vinyasa yoga (die van Cecilia) en yin yoga (van de nieuwe juf van gisteravond). De kaarsjes horen schijnbaar bij allebei de yoga's, maar de muziek moesten we gisteravond ontberen. 

Bij yin yoga gaat het minder om de flow, maar meer om de posities en we zaten dus gisteravond de hele avond in allemaal verschillende posities. Maar voordat je in zo'n positie zat! Kussentjes, massage bollen, extra matten, dekentjes. Van alles kon je overal onder leggen om nog lekkerder te zitten. Wat een gedoe allemaal! En dan moesten we 3 of 4 of 5 minuten zo blijven zitten. Dan ga ik toch tellen. En na de 1e minuut dwalen mijn gedachten af. "Wanneer ga ik van de Fransman horen?", "Had ik het brood nou al uit de diepvries gehaald?". "Niet vergeten afwasspul op het boodschappenlijstje te zetten." En zie na die 5 minuten nog maar eens een beetje graceful uit zo'n positie te komen. Ik geef het je te doen met Tamoxifen gewrichten! 

Laten we zeggen: als afwisseling was het vast wel een keertje goed. Goed om zo te stretchen. Maar ik ben blij dat Cecilia weer bijna terug is en we dan weer onze gewone flows gaan doen. Dan wordt het de zonnegroet onder de middernachtszon! 

Bekeerd

Hier zit een bekeerd mens. Een ontspannen en bekeerd mens. Sinds 2 weken ga ik nu naar de yoga groep hier op de maandagavond. Cecilia geeft nog steeds yoga bij ons hier op school en met mijn lief gekregen kerstcadeau mag ik een jaar lang mee doen. Voor nop. En you know what? Ik vind het cool!

De eerste keer dat ik in een groep ging yoga-en was het even wennen. Dat was toen trouwens ook bij volle maan, net als vanavond. De eerste keer voelde ik me ongemakkelijk en was ik me heel erg van mezelf bewust en stond ik alsmaar aan mijn shirt te plukken of het wel goed zat weet ik nog. Maar nu ken ik de meeste mensen al van hier uit het dorp. Van een kletspraatje in het voorbijgaan, van bij de gympa, van bij de fika van Lolo. Bijna allemaal heb ik ze eerder gezien en dat scheelt. En de mevrouw van die rammelende maag, die was er vanavond ook weer. Er rammelde dit keer niks. De zonnegroet begin ik zelfs leuk te vinden en het planken (jaja, dat hoort er ook bij) is een kick.

Marco gelooft nog niet zo in het yoga verhaal. Vindt het fijn dat ik het fijn vind hoor, maar het kan nooit zo inspannend of specta zijn aldus mijn geliefde husband want het is toch alleen maar een beetje op je rug liggen. Right.

Het bekeren van Marco komt nog wel een keer. Voor nu, geniet ik na van weer een heerlijke yoga class!

De zonnegroet bij volle maan

Na het experiment van de gympa vorige week, was het vanavond tijd voor het volgende avontuur. Doe al een jaar of wat yoga thuis, met Adrienne (find what feels good, just luuuuv it!). Na aanmoediging van Cecilia dus vanavond naar een yoga groep. Met Cecilia als yoga lerares.

Met mijn yogamatje in de ene hand en een dekentje en bidon water in de andere liep ik onder een stralende sterrenhemel naar school. De gymzaal van Miks school wordt uitgebreid gebruikt door de Rödön Sportklub voor de beruchte gympa, voor innebandy en dus ook door Cecilia voor yoga. De kaarsjes waren al aan toen we binnenkwamen en de mensen die er al waren, praatten van weeromstuit heel zacht. Na de broodnodige administratie, begon het gebeuren.

Eerst ademen, nou ja.. dat moet je natuurlijk wel blijven doen. Anders houdt ze niemand meer over in de yoga groep. Maar goed, ademen dus. En relaxen. En dat allemaal met relaxende muziek op de achtergrond. Moest ik wel een beetje aan wennen. Zit je toch ineens met allemaal mensen die je niet kent een beetje in kleermakerszit relaxed te zijn. En de mevrouw naast me zat zo dichtbij dat ik haar maag hoorde knorren... Met een tingel tegen een mooi schaaltje werd de volgende manoeuvre aangekondigd.

De zonnegroet, een heleboel downward dogs en nog allemaal andere kunstige yoga bewegingen later had ik het lekker warm en voelde mijn lichaam relaxed. De maag van de mevrouw naast me knorde wel nog steeds.Met Ave Maria en nog wat onbekende deuntjes op de achtergrond hebben we de sessie afgesloten met lekker relaxed liggen. Mijn Sanskriet is nog niet zo vloeiend dat ik de officiële naam weet.

Had geen rood verhit hoofd. Voel me wel lekker relaxed. Maar om nu te zeggen: volgende keer duik ik weer in de groep... Ik weet het zo net nog niet. Woensdagavond is er weer gympa. Wellicht is een 2e keer easier?

Namaste!