Nee, nee, ja en ja.
Een paar weken geleden begon het feest met de uitzending van het eerste Sinterklaasjournaal. Wij kijken het de ochtend nadat de aflevering uitgezonden is. Dus vanaf 9 november hebben we elke ochtend bij het ontbijt de aflevering van de avond ervoor bekeken. Mik heeft vanaf het begin weer ademloos meegeleefd met Huispiet, Rommelpiet en Hoofdpiet. En die ene lieve piet die Huispiet een keer ging helpen met afwassen.
Natuurlijk hebben we ook naar de intocht gekeken. We hebben niet live gekeken, maar we hebben het wel van het begin tot de laatste seconde gekeken. Daarna mocht Mik dan eindelijk zijn schoen zetten. In het weekend 1 keer en met een beetje geluk mocht het soms wel twee keer. En vanavond is dus de laatste keer schoen zetten, want morgen vertrekt Sint weer naar Spanje. Toch?
Ook dit jaar heeft de Sint weer heeeeeeeeeeeeel veel super lieve helpende pieten gehad in Nederland. De post hier heeft er een extra taak bij gehad in de afgelopen weken om alle lieve pakjes te bezorgen. Ze hadden het zo druk met bezorgen, dat ze geen tijd meer hadden om de pakjes open te maken!
Met zijn tong uit zijn mond heeft Mik net zijn laatste brief van dit jaar voor de Sint geschreven. Ben benieuwd of de buitenland piet vanavond hier nog langs zal komen....
Naarmate het kerstgebeuren dichterbij komt, wordt de kerstman toch ook wel steeds echter voor Mik. Een paar weken geleden was het nog een verklede man, maar nu is het steeds meer "ja maar mam, da's toch gewoon de kérstman". De kerstman. Punt. Die is er gewoon.
Over een week of wat mag Mik zijn kerst sok weer ophangen en dan zullen we zien of de kerstman er is.
We zitten er een beetje tussen in. Sint willen we niet missen. De kerstman is overal om ons heen. We doen van allebei wat. En dat bevalt ons tot nog toe prima.
Dag hoor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten