Toen ik na het heerlijke weekend thuis terug kwam op Remonthagen, kreeg ik het bericht dat ik woensdag (vandaag dus) bij de onco verwacht werd in het ziekenhuis.
Poeh heh. Ja. Met eigenlijk het gevoel dat ik soort van bijna klaar was - ik word per slot vrijdag uitgeschreven hier - overviel me ineens het angstige gevoel van 'oh ja de onco'. Massa spuiten, pijn, algeheel gevoel van onbehagen. Gelukkig had ik overdag genoeg afleiding met gezellig bezoek en goeie training. Maar 's avonds, in het donker, passeerden de meest ongunstige scenario's de revue. Lange chemo, zit ook nog elders... noem het maar op. Gek hoe dat werkt dat je dat soort sombere gedachten alleen krijgt in het donker. Zo werkt het bij mij althans.
Dankzij heerlijke en heel welkome lieve mental support was het sombere gevoel dinsdag weg. Maar vanmorgen werd ik toch wel met een kriebeltje wakker. Gelukkig had ik vlak voor vertrek naar het ziekenhuis nog zwembadtraining gepland staan met de hunky fysio. Was heel goeie afleiding kan ik je zeggen.
En toen was het tijd. Met taxi naar het Östersundse ziekenhuis waar een juf van de begeleiding me naar Oncologie zou brengen. Eenmaal ter plaatse werd ik al snel binnen geroepen. De överläkare Oncologie komt eens in de drie weken vanuit het universiteitsziekenhuis in Umeå hierheen. Een heel vriendelijke, professionele en plezierige dame. Uitslag van biopt heeft aangetoond dat deze tumor voort is gekomen uit de borstkanker die ik gehad heb. De hormonen zijn niet goed genoeg getemd met de oude hormoontherapie en dus zijn de cellen weer als wilden tekeer gegaan. Op geen enkele andere plek in het lijf zitten tumoren, het is alleen die bastard in mijn rug.
Behandelplan is als volgt: sterker hormoonprogram, incl. skeletbeschermend infuus iedere 6 maanden plus bestraling. En de bestraling is maar iets van 7 keer.
No chemo.
NO CHEMO!
De bevestiging dat er nergens anders tumoren zitten plus dat er geen chemo aan te pas komt maakte dat de vreugdetranen over mijn wangen biggelden. Ik kon wel huppelen!
So, bring it on! Heb hele toffe contactverpleegkundige die mijn behandelplan coördineert en die is ook van de strakke planning. Komende twee a drie weken om het hele hormoonprogram op de rit te krijgen. Dan 1,5 week bestraling in Sundsvall en dan langzaam maar zeker life back to normal! En nee, dat is niet in de zesde versnelling (...), dat is gewoon strakke planning.
Don't wanna waste a single second! Life needs to be celebrated! Every single day!
Here's to my awesome support crew ❤️
4 opmerkingen:
Oh Jo, zo herkenbaar!!! Ik werd in december 1990 gediagnosticeerd met borstkanker. Operatie: borst verwijderd (in Hong Kong), meteen een nieuwe gemaakt van mijn eigen buikvet. Na herstel van de operatie 6 chemo's, de laatste in juni 2011. Daarna een maand lang 4 x per week bestraling in het MCA in Alkmaar, gelukkig was het zomer dus was ik toch in Nederland.
Toen, in november 2014, ging de tumour marker CA153 weer flink omhoog en bleek ik uitzaaiinkjes te hebben op mijn lever. Zelfde verhaal: tamoxifen de deur uit en Femara erin. Afgelopen juni had ik weer een PET/CT scan in Hong Kong en de tumortjes zijn verdwenen! Ik zal waarschijnlijk de rest van mijn leven Femara moeten blijven slikken maar ben wel mooi kankervrij.
Dus, succes met alles en laat je niet kisten! Er is leven na borst- en andere kanker. Je moet er alleen niet zoveel van genieten als ik de laatste tijd gedaan heb, dan word je weer te zwaar.... er is ook altijd wat....
Veel lieve groetjes uit Shanghai, China, van Marijke Ransijn
Oh meis wat heerlijk dat je nu helemaal kankervrij bent! En te zwaar? Zijn vast goede gyms in Hong Kong! Volgens mij kan je nooit teveel genieten.
Ben nu net begonnen met de zwaardere hormoonpillen, Zoldex spuit eens in de drie maanden en Anastrozole pillen ipv Tamoxifen. Komt ook nog skeletbeschermend infuus, eens in de zes maanden. En dus bestralen. Nog even paar weken wachten tot 6 weken na operatie, i can do this, ik voel me sterk, en ik geniet. Carpe diem. Heel veel liefs vanuit Noord-Zweden meis. Pas op jezelf en here's to life!!
Dank je wel en ik wens jou ook heel veel succes en sterkte. Ik woon (wij wonen) overigens in Shanghai en niet in Hong Kong. Bij de diagnose in een Singaporese kliniek hier in Shanghai zeiden ze meteen dat ik me beslist niet in mainland China moest laten behandelen. Er is hier zoveel fake, zelfs sommige medicijnen en je wilt er niet aan denken wat er gebeurt als je fake chemovloeistof krijgt! Vandaar Hong Kong, ik ben voor de chemobehandelingen heen en weer gevlogen elke keer: nacht in het ziekenhuis, volgende ochtend chemo, 's middags lekker in Hong Kong op stap, de volgende dag een vitamine-injectie en weer naar huis vliegen, waar ik lekker thuis ziek kon zijn van de chemo's. Eigenlijk voelde ik me prima afgezien dan van die paar dagen een beetje lamlendig, wij Nederlandse vrouwen hebben een sterk lichaam!
Ik ben blij dat je geniet, blijf sterk! We kunnen dit aan en daarna wordt het leven weer een stuk beter. Ik heb wel mijn leven een soort omgegooid na de borstkanker: ben een opfriscursus TEFL gaan doen (heb achtergrond in Engelse taal en letterkunde) en ben hier les gaan geven, prive zowel als groepen, echt superleuk om te doen. We hebben 2 zoons, die zijn inmiddels 25 en 23 en min of meer op eigen benen dus daar hoef ik niet voor thuis te blijven.
Hoe is het in Noord-Zweden geregeld met de medische zorg? Vast beter dan in China.... ik wens je heel veel sterkte, pas ook goed op jezelf, zorg goed voor jezelf, neem op tijd je rust! Ik zal morgenavond op je proosten! Door de week trachten wij alcohol-vrij te blijven.....
Jaaaa... dat las ik ook daarna dat ik lieve groeten uit Shanghai kreeg en niet Hong Kong. Btw wij zijn hier vrijwel geheel alcoholvrij omdat het én heel duur is en we vinden appelsap en thee eigenlijk net zo lekker zo niet lekkerder. Laten we op elkaar en het leven proosten, maakt niet uit met wat!
Klinkt trouwens wel als een georganiseer toen met de chemo's, maar als je eenmaal in het ritme zit. En ja, ben helemaal met je eens dat wij een sterk lichaam hebben. Mijn lijf heeft ook al zo knap en sterk zich weer hersteld. En ik heb er vertrouwen in dat het lijf nu weer gaat herstellen. Merk ik nu al. Voel me elke dag sterker.
Wat leuk zeg je job!! Zitten we beetje in zelfde werkveld, ik werk als moedertaalpedagoog met Engelstalige en Nederlandstalige kinderen hier. Zijn jullie zonen ook in Azië gebleven of hebben die zich inmiddels elders gevestigd?
Zorg hier is meer dan prima. Vergeleken met mijn bk behandeling in NL, voelt het hier veel persoonlijker. Zijn hier ook wel beetje afstanden, anders dan in NL, maar allemaal wel georganiseerd!
Meis, ik ga doen wat de dok heeft voorgeschreven en heel veel wijze mensen adviseren: rust...
Liefs uit zonnig Jämtland van Jo
Een reactie posten