donderdag 29 december 2016

Lastig

De afgelopen week was een week van heel erg genieten en bijkletsen. Tuurlijk, dat kan ook allemaal via Skype en via Whatsapp enzo, maar het is toch anders in het eggie. En met dit bezoek in de pocket, kwam natuurlijk ook ter sprake wanneer dan het volgende moment van elkaar live zien is.

En tja, daar wringt het.

Want hoe doe je een bezoek aan Nederland, zonder dat je van dag tot dag geleefd en geclaimd wordt? Dat je niet het gevoel hebt dat je de mensen die je bezoekt tekort doet omdat je maar zo kort bij ze kunt zijn. Omdat zoveel mensen je willen zien.

Tja, I guess dat het neer komt op keuzes maken. Welke mensen willen ons echt zien en welke mensen willen wij echt zien. Maar dan nog voorzie ik dat het een te lange lijst wordt voor de tijd in Nederland. Kan je het bijvoorbeeld maken om te zeggen dat je deze keer alleen onze respectievelijke ouders bezoekt en dat we dan nog een dagje Amsterdam zelf doen? Worden er mensen boos als we zeggen dat we dit keer niet naar hen komen, maar dat we graag nog wat meer Nederland willen opsnuiven (poffertjes aan het strand, oliebollen op de Dam om maar iets te noemen)? En dan, is het erg als daar mensen boos om worden?

Ik weet het niet. Nou ja, ik weet dat ik niet van boze mensen hou maar keuzes maken houdt nou eenmaal in dat er mensen teleurgesteld worden.

Een grote bijeenkomst aan het begin van een verblijf in Nederland, zodat je iedereen bij elkaar hebt en kunt zien? Als je het mij vraagt dan lijkt het me dat je daar alsnog een kater van over houdt. Oh was die er ook? Die heb ik helemaal niet gesproken.

Mmmh... het dilemma van een emigrant. Ik slaap er nog maar eens een nachtje over.

Geen opmerkingen: