We zijn weer thuis. En weet je wat het gekke is? Ik vind het eigenlijk niet eens echt heel erg. Nu moet je weten dat ik vroeger echt een week compleet níet te genieten was nadat we terug waren gekomen van vakantie. Dat het dan weer over was, dat we dan weer in het gewone gedoe terecht kwamen. Echt, ik kon er bloed-chagrijnig van worden.
Maar nu is het anders. Nu komen we terug in een zomers Jämtland waar je je bijna niet voor kunt stellen dat het over een paar maanden weer voor ruim een half jaar wit zal zijn. Waar we ons verheugen op de eerste aardbeienmilkshake van Jordgubbslandet en waar de Åreskutan er om vraagt om beklommen te worden. Er is hier ook zoveel moois vlakbij wat maakt dat je zelfs in een weekendje (of soms zelfs maar een dagje) weg je kunt voelen alsof je op vakantie bent.
Het voelt alsof we veel langer zijn weggeweest, maar het was maar een ruime twee weken. We zijn via de binnendoor route (Valsjöbyn en Sandvika) naar de E6 in Noorwegen gereden. De eerste dag hebben we gekampeerd op 18km onder de poolcirkel op een bieke camping langs de E6. Was er overigens wel berekoud 's nachts. De volgende dag via de schitterende Saltfjellet verder gereden naar het noorden. Schoot lekker op want 's middags stonden we al bij het pontje (Bognes-Lodingen) naar de Lofoten.
Tja, daar kan ik massa's over schrijven. Maar de beelden spreken voor zich denk ik. En waarschijnlijk komt het niet als een verrassing dat we nog véél meer foto's hebben. Die komen in de loop der dagen ook zo successievelijk online, dat beloof ik.
De eerste is van onze camping op de Lofoten.
De berg naast de camping vroeg er gewoon om om beklommen te worden. Dat doen de meeste bergen wel trouwens hoor, als je het mij vraagt. In schitterend zonnig weer was het even doorklauteren naar de top, maar zulke views zijn het wel waard!
Het is voor ons nog steeds een mysterie hoe die vissen allemaal zo hun mond open kunnen hebben als ze gedroogd zijn. Het zijn trouwens wel joekels hoor, die vissen. Als ze zo hoog op de houten staketsels hangen, dan lijken ze lang zo groot niet. Maar als je er zo naast staat. En die tanden!!
Bodø is echt een verrassend leuk stadje. Ze zijn druk bezig met bouwen, maar met wat ze bouwen en hoe ze het havengebied ontwikkelen, laten ze zien visie te hebben. Dat zou nog best een plek kunnen zijn waar ik me ook lekker zou voelen.
We waren al in het Svartisen National Park geweest toen we langs het Polarcirkel Center naar het noorden reden. Op de weg naar het zuiden kwamen we in het zuidelijke puntje langs de Engabreen. Om de gletsjer op te gaan, moest je een stevige som betalen. Dus wij hebben ons eigen plan getrokken en zijn met het droppige Berenboot ferrybootje naar het beginpunt gevaren. Vandaar was het nog zo'n 4km tot aan de gletsjer. Je kon over een grusweg of over bruggetjes en door het bos en over stroompjes en langs hipsige koeien. Guess welke route wij hebben genomen. Het betekende wel dat we niet helemaal tot onderaan de gletsjer konden komen om het ijs aan te raken, maar het was wel een hele coole avonturentocht.
We hebben eindeloos veel toppiestochten gedaan deze vakantie. Mik vond het bij tijd en wijle toch wel erg vergezocht om voor een uitzicht zo lang te klimmen en te klauteren. Maar het vooruitzicht van een ijsje bij terugkomst, deed zoonlief altijd verder klimmen.
Met de zon en regen en storm onderweg hebben we ongeveer 50/50 tentje en hutjes gedaan. Onze eerste camping op de Lofoten is een absolute aanrader, vooral als het heel mooi weer is. Op de Vesterålen hadden we geen stralend weer. Het was er niet minder mooi om, maar we waren wel heel blij met het hutje op Stave Camping.
Het was op die camping dat we de eerste camperclub tegen het lijf liepen. Of liever, ons hutje was bij terugkomst van - alweer - een toppiestocht omsingeld door zeker 30 campers! De bewoners van deze campers (en er waren ook een paar verdwaalde caravanners mee) hebben in ieder geval wel voor ons entertainment gezorgd. Wat een gedoe is het om zo'n kar geïnstalleerd te krijgen! En hoe er dan gepoetst wordt. We zouden ze op nog 2 campings tegenkomen en laten ze daar nou weer driftig aan de poets geweest zijn. Eenmaal weer op het vasteland kwamen we nog 2 camperclubs tegen. Laat ik zeggen dat we blij zijn dat we niet in het hoogseizoen zijn gegaan, want dan krijg je op een gegeven moment toch wel een beetje een punthoofd van al die campers denk ik.
De Plus Campings waar we geweest zijn (Ballangen, Saltstraumen en Namsos) staan niet hoog op ons lijstje van aanraders. Onvriendelijke bejegening, tenten worden maar ergens weggestopt en skelters mag je wel gebruik van maken als je alsjeblieft maar wel minimaal 3 euro per half uur wilt betalen.
Het was heerlijk om weer even zo dichtbij zee te zijn. Om de zee te zien en te ruiken en heel even te voelen. Het was een heerlijk gevoel van vrijheid om zoveel bergen op te kunnen gaan, om elke dag opnieuw te bedenken waar hebben we zin in, wat gaan we doen. OK en ook wat voor weer is het...
Voor het eerst in 3 jaar waren we weer echt op vakantie en het voelde heerlijk, als een luxe.
