Vandaag had UFU weer haar jaarlijkse date met de mannen van de Bilprovning.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet eens (meer) weet hoe het in Nederland gaat met de APK keuring. Hier is het in ieder geval zo dat de periode waarin je auto gekeurd moet zijn afhangt van de laatste cijfer van je nummerbord. Bij ons is dat een 2 en dan moet de auto in de periode tussen december en april ergens gekeurd worden. Ik weet nog dat ik vorig jaar met verbazing naar de 3 of 4 verschillende uitnodigingen voor de bilprovning heb gekeken, die we toen thuisgestuurd kregen.
Na de keuring van vorig jaar weet ik dat er 3 statussen zijn:
- afgekeurd. Dan moet je direct wat aan je auto laten fixen en weer terugkomen voor een nieuw keuringsavontuur.
- tussenmidden. Dan ben je soort van goedgekeurd en je hoeft niet meer terug te komen, maar je moet wel wat laten fixen.
- goedgekeurd. Recht-toe-recht-aan.
Vorig jaar kreeg UFU tussenmidden. Want de ruitenwisserbladen voor waren een beetje aan de oude kant.
Dit jaar was ik best een beetje zenuwachtig. Paar weken terug UFU nog op retraite gestuurd naar Mekonomen. En daarna kreeg UFU nog wat extra aandacht voor iets met de styrled links en rechts, want ze had wat glapp. Jaha. Glapp willen we niet natuurlijk.
Dus in top conditie ging UFU vanmorgen de brug op. Het meest serieus kijkende mannetje kwam UFU inspecteren. Ze werd heen en weer geschud, er werd aan haar wielen gesjord, de gordels zijn getest en er werd gekeken of de lampen wel ver genoeg konden schijnen. Daarna is ze nog even op de rollerbank geweest buiten en toen kwam het serieuze mannetje weer binnen.
Ja. Nou. Uh. Godkänd. Pfiehw! Goedgekeurd.
Maar toen begon ie wat te mompelen over de styrled. Want hij dacht dat er rechts misschien nog wel ietsiepietsie glapp zat. Totdat ik hem de papieren liet zien van de garage, dat de glapp van UFU 2 weken geleden gefixed was. Ah nee, tja. Nou dan moest ik misschien de volgende keer dat ik bij de garage was nog maar eens vragen of ze er nog eens naar wilden kijken.
Tuurlijk. Zal ik doen hoor meneer. Fijne dag meneer! Tot volgend jaar en het beste met uw glapp!
Posts tonen met het label bloedserieus. Alle posts tonen
Posts tonen met het label bloedserieus. Alle posts tonen
vrijdag 11 maart 2016
zondag 7 februari 2016
Don't worry
Er zijn van die dingen hier in Zweden waar je niet mee moet spotten. En het Melodifestival is er 1 van. Behalve dat ook het grillen van worstjes, fika en het weer in februari. Maar daar gaat dit blog niet over. Na gisteravond deel ik graag mijn Mello sentimenten met jullie!
We hadden nog geprobeerd om het stil te houden. Zo van, niet over hebben, dan waait het misschien over. Dan hoeven we de komende 6 zaterdagavonden niet te spenderen aan het aanhoren van erbarmelijke liedjes en het aanschouwen van feestelijke verkleedpartijen. Maar no such luck. Op vrijdagochtend kijkt Mik op school altijd Lilla Aktuellt (het jeugdjournaal hier in Zweden) en reken maar dat ze daar aandacht hebben besteed aan het Melodifestival. Dus Mik kwam huppelend naar huis en verkondigde zelfs nog voordat hij zijn jas uit had dat we natuurlijk naar het Mello gingen kijken.
Ach, we zijn ook de beroerdste niet en hebben ons gisteravond om 8 uur op de bank genesteld voor het feest. En een feest was het.
De presentatie werd gedaan door een veel te praatgrage dame in een afzichtelijke witte jurk. Deze keer werd ze bijgestaan door een heel erg grote andere praatgrage Zweedse dame. Vast heel bekend, maar zit nog niet zo in mijn Bekende Zweden. Samen begonnen ze al zingend de uitzending. Laten we zeggen dat hun gekweel de toon zette voor de rest van de liedjes. Overigens was het thema van het liedje ook wel bijzonder: het is allemaal de schuld van het Eurovisie Songfestival. Dat SVT geen Olympische Spelen meer uit kan zenden, dat het journaal ingekort wordt, dat er allemaal andere programma's vervallen. Want het is zo'n duur grapje. Het Zweedse gevoel voor humor sloeg in als een bom! Mik vond het maar een vaag lied met een rare sfeer.
Toen begon de 'wedstrijd'. Gisteravond was de eerste voorronde van in totaal 4. Elke voorronde treden er 6 of 7 artiesten op. Van die 6 of 7 artiesten valt er - nadat iedereen zijn lied gezongen heeft - eentje af. Dat is dan degene die de minste stemmen heeft gekregen van mensen die via de app gestemd hebben.
Daarna krijg je nog een keer een samenvatting van alle liedjes. Was per slot al 5 minuten geleden dat je al dat feestelijks gehoord had. Dan een intermezzo van de presentatrice. In haar lelijke witte jurk en dit keer ook nog eens met rode laarzen. Na dat liedje eerst natuurlijk weer een samenvatting van alle overgebleven liedjes. Je mocht er eens eentje vergeten zijn. En dán moet iedereen weer stemmen.
Sverige vi har ett resultat.
Het zoveelste resultaat. Van de 6 liedjes in totaal gisteravond waren er op dit punt dus nog 5. Eerst werd toen de artiest bekend gemaakt die direct doorging naar de finale. Helemaal extatisch was ze natuurlijk. Duurde eindeloos voordat ze het podium weer opgeklommen was, haar haar in de plooi had gebracht en klaar was om haar lied Don't Worry nog een keer te zingen. Maar enfin, toen mina weer juichend de coulissen ingekropen was, werden de artiesten bekend gemaakt die naar de 2e kans finale mogen. I know. Hoe verzinnen ze het?? Na 4 voorrondes is er dus eerst nog een 2e kans finale en dán de finale. En dan moet het Eurovisie Songfestival nog komen!
Na een keer of 5 stemmen (katsjing!) waren er 2 artiesten gekozen voor de finale en 2 voor de 2e kans finale.
En volgende week zaterdag doen we het feest gewoon nog een keer opnieuw.
We hadden nog geprobeerd om het stil te houden. Zo van, niet over hebben, dan waait het misschien over. Dan hoeven we de komende 6 zaterdagavonden niet te spenderen aan het aanhoren van erbarmelijke liedjes en het aanschouwen van feestelijke verkleedpartijen. Maar no such luck. Op vrijdagochtend kijkt Mik op school altijd Lilla Aktuellt (het jeugdjournaal hier in Zweden) en reken maar dat ze daar aandacht hebben besteed aan het Melodifestival. Dus Mik kwam huppelend naar huis en verkondigde zelfs nog voordat hij zijn jas uit had dat we natuurlijk naar het Mello gingen kijken.
Ach, we zijn ook de beroerdste niet en hebben ons gisteravond om 8 uur op de bank genesteld voor het feest. En een feest was het.
De presentatie werd gedaan door een veel te praatgrage dame in een afzichtelijke witte jurk. Deze keer werd ze bijgestaan door een heel erg grote andere praatgrage Zweedse dame. Vast heel bekend, maar zit nog niet zo in mijn Bekende Zweden. Samen begonnen ze al zingend de uitzending. Laten we zeggen dat hun gekweel de toon zette voor de rest van de liedjes. Overigens was het thema van het liedje ook wel bijzonder: het is allemaal de schuld van het Eurovisie Songfestival. Dat SVT geen Olympische Spelen meer uit kan zenden, dat het journaal ingekort wordt, dat er allemaal andere programma's vervallen. Want het is zo'n duur grapje. Het Zweedse gevoel voor humor sloeg in als een bom! Mik vond het maar een vaag lied met een rare sfeer.
Toen begon de 'wedstrijd'. Gisteravond was de eerste voorronde van in totaal 4. Elke voorronde treden er 6 of 7 artiesten op. Van die 6 of 7 artiesten valt er - nadat iedereen zijn lied gezongen heeft - eentje af. Dat is dan degene die de minste stemmen heeft gekregen van mensen die via de app gestemd hebben.
Daarna krijg je nog een keer een samenvatting van alle liedjes. Was per slot al 5 minuten geleden dat je al dat feestelijks gehoord had. Dan een intermezzo van de presentatrice. In haar lelijke witte jurk en dit keer ook nog eens met rode laarzen. Na dat liedje eerst natuurlijk weer een samenvatting van alle overgebleven liedjes. Je mocht er eens eentje vergeten zijn. En dán moet iedereen weer stemmen.
Sverige vi har ett resultat.
Het zoveelste resultaat. Van de 6 liedjes in totaal gisteravond waren er op dit punt dus nog 5. Eerst werd toen de artiest bekend gemaakt die direct doorging naar de finale. Helemaal extatisch was ze natuurlijk. Duurde eindeloos voordat ze het podium weer opgeklommen was, haar haar in de plooi had gebracht en klaar was om haar lied Don't Worry nog een keer te zingen. Maar enfin, toen mina weer juichend de coulissen ingekropen was, werden de artiesten bekend gemaakt die naar de 2e kans finale mogen. I know. Hoe verzinnen ze het?? Na 4 voorrondes is er dus eerst nog een 2e kans finale en dán de finale. En dan moet het Eurovisie Songfestival nog komen!
Na een keer of 5 stemmen (katsjing!) waren er 2 artiesten gekozen voor de finale en 2 voor de 2e kans finale.
En volgende week zaterdag doen we het feest gewoon nog een keer opnieuw.
Abonneren op:
Posts (Atom)