Hier zit een bekeerd mens. Een ontspannen en bekeerd mens. Sinds 2 weken ga ik nu naar de yoga groep hier op de maandagavond. Cecilia geeft nog steeds yoga bij ons hier op school en met mijn lief gekregen kerstcadeau mag ik een jaar lang mee doen. Voor nop. En you know what? Ik vind het cool!
De eerste keer dat ik in een groep ging yoga-en was het even wennen. Dat was toen trouwens ook bij volle maan, net als vanavond. De eerste keer voelde ik me ongemakkelijk en was ik me heel erg van mezelf bewust en stond ik alsmaar aan mijn shirt te plukken of het wel goed zat weet ik nog. Maar nu ken ik de meeste mensen al van hier uit het dorp. Van een kletspraatje in het voorbijgaan, van bij de gympa, van bij de fika van Lolo. Bijna allemaal heb ik ze eerder gezien en dat scheelt. En de mevrouw van die rammelende maag, die was er vanavond ook weer. Er rammelde dit keer niks. De zonnegroet begin ik zelfs leuk te vinden en het planken (jaja, dat hoort er ook bij) is een kick.
Marco gelooft nog niet zo in het yoga verhaal. Vindt het fijn dat ik het fijn vind hoor, maar het kan nooit zo inspannend of specta zijn aldus mijn geliefde husband want het is toch alleen maar een beetje op je rug liggen. Right.
Het bekeren van Marco komt nog wel een keer. Voor nu, geniet ik na van weer een heerlijke yoga class!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten