Een niet te verklaren gevoel maakte dat ik vroeger, in het pré Rödön stadium, dinsdagen nooit zo interessant vond. Niet heel boeiend, vaak met vergaderingen en nog meer vergaderingen en nog een paar vergaderingen.
De dinsdagen hier zijn anders. Niet alleen omdat we in Zweden zijn. Of eigenlijk juist ook wel. In de zomer hadden we het druk zat met alle formaliteiten voor persoonsnummer en bedrijf etc. En sinds oktober gaan we naar SFI. Ondanks dat het een bar grote groep is nu, heb ik er echt lol in. En het begint ook zijn vruchten wel af te werpen. Ik begrijp nu in ieder geval massa's meer dan toen ik in oktober begon. En je leert nog 's wat over Eritrees taartenbakken. Een van de Eritrese dames is afgelopen weekend bevallen van een zoon en een van haar Eritrese collega's had voor vandaag in de klas taart meegenomen. Best heel lekker.
En Delnia uit Iran heeft zitten vertellen over de favoriete sporten in haar stad: boksen, karate en taikwando. Met haar moet je geen ruzie krijgen dus. (niet dat ik dat in de planning had overigens)
Een van de Afghaanse dames van een jaar of 40 heeft zitten vertellen dat ze pas hier op school schrijven heeft geleerd. In Afghanistan is ze nooit naar school geweest. Dus behalve een taal leren die heel ver van haar eigen taal afstaat, heeft ze ook het schrijven onder de knie gekregen. Kan ik alleen maar respect voor hebben.
Ik hoop heel erg dat het overgrote deel van de SFI mensen mee zal doen in mijn fotoproject de komende maand. Daar moet een mooie fotodocumentaire van te maken zijn!
-2.jpg)
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten