De eerste keer met Mik naar de kapper. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Damn, dat klinkt wel oud als ik dat zo lees. Maar er is niks aan gelogen, ik weet het echt nog als de dag van gisteren. Het was op IJburg bij Marco's (what's in a name). Mik was toen 2 en was de eerste keer te verbijsterd om er iets van te maken. Hele lieve kapster hoor. En Mik heeft met open mond haar een half uur bestudeerd en ging ook weer zwijgend daar de deur uit.
En toen kwam de volgende keer bij de kapper. Dat was toen we in Nieuw-Zeeland woonden. De eerste (en enige!) keer dat ons ooit is verzocht om een winkel te verlaten in verband met het geproduceerde volume. Mik was, tja, ik weet niet eens hoe ik het moet omschrijven. Wild is denk ik het woord dat het dichtst in de buurt komt.
Maar nu? Nu is het een heel ander verhaal. Nu wordt er na het haren wassen eerst eindeloos gekamd en geborsteld. En lokken gefabriceerd. En ik moet er dan niet ook nog aan willen komen, want de lok moet blijven zoals hij is. De kapper? Mag wel, maar op de tijd dat meneer het aangeeft. Ach, geef die jongen eens ongelijk. Mik heeft schitterend haar, en natuurlijk mag Mik zelf zeggen wat hij met zijn haar wil.
Zolang we komende week maar naar de kapper gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten