De grote boodschappen doen, da's een ingeburgerd begrip bij ons. En nee, dat gaat niet over indrukwekkende dingen doen in het kleinste kamertje.
De grote boodschappen doen, betekent alle boodschappen doen voor een week of iets langer. Waar ik in Amstelveen nog wel eens tussendoor naar de winkel ging om nog even iets te halen wat ik vergeten was, doe ik hier 1 x in de week alle boodschappen om het een week in het Rödönse te kunnen uithouden.
En dan is het natuurlijk wel handig als je een boodschappenlijstje maakt. Zelfs nog handiger als je een lijstje maakt met wat je allemaal wilt gaan eten in de komende week, maar zover ben ik (nog?) niet. Ik kan niet bedenken waar ik overmorgen trek in ga hebben. En stel je voor dat je op je programma hebt staan dat je spruitjes gaat eten maar dat je dan juist een onbedwingbare trek hebt in nasi? En het haalt wat mij betreft ook de sjeu er een beetje uit. Van die kleine dingen die het leven 'spannend' kunnen maken toch: wat eten we vanavond.
Anyway, een boodschappenlijstje dus. Soms begin ik er wel eens aan hoor. Dan is de rijst bijvoorbeeld bijna op en dan zet ik dat vast op het lijstje. Maar als ik dan nog iets op het lijstje wil zetten, dan ben ik het lijstje weer kwijt. Inmiddels heb ik een vaste plek voor het boodschappenlijstje bedacht, bovenop de broodtrommel. Maar het is ook al voorgekomen dat het boodschappenlijstje nog keurig op zijn vaste plekje lag en ik in de winkel stond. Niet praktisch.
Hoe doe ik dan de boodschappen? Nou, heb elke week, of in ieder geval iedere keer dat we in de winkel zijn, een vaste route en dan kom ik de dingen tegen die we nodig hebben. Eigenlijk werkt het over het algemeen best prima.
Het is een uitdaging als we met ons 3 boodschappen gaan doen. Heerlijk om 2 sterke sjouwers mee te hebben hoor, dat zeker. Maar in de winkel heb ik zo mijn routine en als daar dan 2 mannen doorheen banjeren of achter me aan slenteren, dan ben ik afgeleid. Dan gaat mijn ongeorganiseerde georganiseerdheid bij het boodschappen doen, zo overboord. De een springt om me heen en roept: wat hebben we nodig mam? En de ander ratelt een indrukwekkend lange 'ik-roep-wat-nu-in-mij-opkomt-boodschappenlijst' af. En ik probeer te bedenken wat ik ook alweer op dat lijstje heb geschreven wat nog op de broodtrommel ligt. Óf ik er wel wat op geschreven had.
Maar het is weer gelukt hoor. Al glibberend en glijdend over de ijsbanerige Jämtlandse wegen hebben we de grote boodschappen weer gedaan.
Oh ja, we eten trouwens vanavond nasi. Met écht nasi kruiden (dank je mam!)!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten