Vrijdagochtend vroeg heb ik UFU met klepperende achterklep en rood licht inclusief luid gepiep bij de vrienden van Mekonomen afgeleverd. Ik voelde me heel allenig toen ik van Mekonomen weg liep en geen idee had wanneer ik trouwe UFU weer op kon halen.
De weg naar de stad (en ook weer terug) was een uitdaging. Na dagen van -25 en meer en veel sneeuw, was het afgelopen vrijdag plus 4 graden! Met een stevig windje. Dat maakte dat het vanaf de uitrit van Mekonomen zo ongeveer een ijsbaan was naar de stad. Ik hou de traditie hoog dat ik in bijna iedere stad waar ik kom - onbedoeld - wel een keer languit op straat lig.
Ook hier in Östersund. Maar als dat dan zo midden in de stad gebeurt, dan is het (achteraf) verbazingwekkend hoe snel je weer op kunt staan om verder te glibberen. Vooral niet om je heen kijken om te zien of er mensen gezien hebben dat je languit lag.
Na een rondje stad, werd ik om half 2 gebeld dat UFU weer opgehaald wilde worden (uit de garage dus heh, niet het speelparadijs).
Prijzige microchip in de achterbak, maar heerlijk dat UFU het nu weer helemaal goed doet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten