Vandaag was het geen gewone werkdag. Vandaag waren we als modersmålslärare verordonneerd om naar een kompetensutvecklingachtig iets te gaan. De rektor van de modersmålsenhet vond het een uitgelezen gelegenheid voor ons allemaal om extra utbildning te krijgen en gelijk had ze.
De Specialpedagogiska Skolmyndigheten (SPSM) heeft ons vandaag verteld over wat zij doen als overheidsinstelling. Wat voor steun zij ons modersmålsläraren kan bieden en wat voor hulpmiddelen er allemaal beschikbaar zijn voor leerlingen met een beperking. Van de in totaal 90 collega modersmålslärare die ik hier in de kommun heb, hadden zich zo'n 40 mensen aangemeld. Voor me zat China, naast me Letland, iets verderop zaten Amerika en Canada en achter me had het Eritrese contingent zich genesteld. En dan zwijg ik nog over de kwetterende Spanjolen en de heethoofdige Chileense op de eerste rij.
Ik blijf het boeiend vinden om te ontdekken hoe verschrikkelijk veel overheidsinstellingen hier zijn en hoe die allemaal verschrikkelijk hun best doen om heel veel interessante informatie beschikbaar te stellen en hoe weinig al deze instellingen met elkaar lijken te praten om te zien waar er een goede samenwerking zou kunnen zijn.
Er zijn in totaal 3 overheidsinstellingen die zich bekommeren om het hoe en wat van leerlingen in het Zweedse onderwijssysteem: Skolverket, Skolinspektionen en de SPSM. Skolverket had via via gehoord dat SPSM deze dag speciaal voor modersmålslärare georganiseerd had. Oeh, maar dat was een goed idee. Of de mensen van SPSM alsjeblieft ons 5 vragen voor wilden leggen zodat wij het antwoord op konden schrijven en dat Skolverket dan van achter hun bureau eens konden gaan bedenken wat ze met die antwoorden zouden gaan doen.
De SPSM heeft deze dag georganiseerd voor ons omdat er een steeds groter beroep gedaan wordt op modersmålslärare. Met de recente influx aan nieuwe Zweden, groeit mijn groep collega's gestaag. Een dag als deze, waarop informatie speciaal gericht op onze beroepsgroep gegeven wordt, is in deze kommun schijnbaar nog nooit eerder georganiseerd. Als beroepsgroep zijn we een nice to have, maar heel vrijblijvend geheel. Veel scholen zien ons eens per week een uurtje komen en schuiven dan de betreffende leerlingen snel bij ons naar binnen en verdwijnen dan. Interactie met de betreffende leraren is er zelden. Tuurlijk, dat ligt er ook aan of je het zelf opzoekt, maar als je keer op keer met je neus tegen de muur loopt omdat men geen interesse lijkt te hebben in hoe het gaat met de leerlingen in je modersmålsgroep, dan houdt het wel op.
Volgens mij valt het modersmålsgebeuren officieel onder Skolverket. Dan zou ik verwachten dat deze overheidsinstelling weet hoe het zit met haar modersmålsläraregroep en dat ze een visie heeft op hoe deze groep steeds meer betrokken zou moeten gaan worden bij het reguliere onderwijs. Dit laatste omdat er steeds meer anderstalige nieuwe Zweden in het regulier onderwijs instromen.
Naaah... zo ver is het nog lang niet. Er wordt wel gesproken over hoe belangrijk modersmålsundervisning is. Oh jullie zijn de beste en zo belangrijk. Maar het blijkt verder nergens uit dat men dit van overheidswege ook echt meent. Als studiehandledare en helemaal als modersmålslärare ben je zelden onderdeel van de informatieloop op scholen. Als je al ergens je inzichten in kan brengen, dan is het vaak een raadsel wat er verder mee gebeurt en de enige informatie uitwisseling die ik tot nu toe met mijn collega modersmålslärare heb gehad zijn 'verplichte' avondsessies die meer als bezigheidstherapie voelen dan dat ik ze als echt nuttig heb ervaren. Om nog maar te zwijgen over het feit dat je als modersmålslärare werkloos bent zodra de zomervakantie begint en als alles meezit krijg je aan het begin van het nieuwe schooljaar dan weer een nieuw tijdelijk arbeidscontract.
Wat ik zo goed vond aan vandaag was dat de SPSM een duidelijk verhaal had wat op onze beroepsgroep gericht was. Dat men luisterde en - naar mijn idee heel on-Zweeds - direct met goede praktische voorstellen kwam op vragen vanuit de groep.
Van te voren dacht ik nog "ik ga me rustig houden, gewoon maar eens zien wat er zoal gezegd wordt op zo'n dag". Maar dat is niet helemaal gelukt. Ik heb mijn zegje kunnen doen, er is druk geschreven toen ik wat ik hier heb opgeschreven daar heb verteld.
To be continued. Hoop ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten