Na een week van studiedagen en heel veel scholen bezoeken en een beetje een aansluitend schema in elkaar knutselen, was het dan vandaag eindelijk tijd voor mijn eerste schooldag van dit jaar.
Het schema is best aardig gelukt al zeg ik het zelf: met mijn 14 studenten uit 5 landen op 10 verschillende scholen verspreid door heel Östersund heb ik nu een keurig schema van 5 dagen van 8 tot half 3 of half 4. Pauze schiet er af en toe wel een beetje bij in omdat ik dan weer naar een volgende school moet rijden. Goed voor de broodnodige afwisseling zeg maar.
Vandaag dus mijn eerste dag weer terug in de schoolbanken. Begon meteen stevig met NO (bio, scheikunde en natuurkunde) met Nigeria. En hij was de vakantievibes nog niet helemaal kwijt zeg maar. Oh verhip ja, aantekeningen? Moet ik iets opschrijven dan? Oh. Waar gaat het eigenlijk over? Maar wat betekent dat? Is het al pauze. Geduld. En een ferme hand. Hopen dat het ooit gaat werken bij hem. Daarna matte (wiskunde) met een heel lief verlegen meisje uit de laatste klas van de grundskola, de 9e. Nou is matte niet mijn allersterkste onderdeel maar gelukkig heb ik vorig jaar al wat ervaring op kunnen doen toen ik mentor was voor Uganda in de 9e.
Het verlegen meisje was gelukkig niet zo verlegen als iedereen haar had afgeschilderd tegen me. En na het eerste uur matte zei ze stralend dat ze nu voor de A gaat. Het hoogst haalbare betyg. Oh ja vroeg ik? (beetje ambitie is goed!) Wat was je slutbetyg vorig jaar? Een E. Right. Geduld. En vooral de ambitie en het enthousiasme hoog houden.
Daarna door naar een van Östersunds 'stadsscholen' voor taalles aan 3 meiden in de F:an (de kleuterklas). Een van de dames kende ik al van vorig jaar. Pientere tante maar totaaaaal niet in de markt om ook maar 1 woord Engels te spreken. Niet thuis, niet met mij. Met niemand. En ook vandaag niet dus. Ze zwaaide dan nog net wel (met links, dus die classificeer ik dan maar als een Engelse wave) maar daarna dook ze met een vriendin achter de bosjes om zich te verstoppen. Tja, dwingen kan en wil ik niet dus ik heb haar vriendelijk gedag geroepen en ben met de 2 andere dames naar binnen gegaan. Een zeer praatgrage pientere tante die honderduit heeft zitten vertellen over hun 8-weken oude Cocker Spanish puppy. En toen het andere meisje eenmaal een beetje ontdooid was, begin die ook wel te praten. In het Zweeds weliswaar, maar ze gaf adequaat antwoord op al mijn in het Engels gestelde vragen. Is ook wat waard.
En toen naar de laatste school van vandaag om samen met Manchester uit de 2e Engelse les te doen. Zo'n eerste les is het vooral aftasten. Wat is het niveau van Engels, wat vind hij leuk om over te praten en om te doen. Nou, van enige verlegenheid was geen spoor te bekennen. Manchester heeft geen seconde zijn mond gehouden! En wil later politie professor worden. Of iets met Age of Empires. Daarover heeft hij me in het uur wat we hadden alles proberen te vertellen. Want het kon toch niet zo zijn dat ik niks van Age of Empires af wist.
Al met al een vermakelijke dag! Prima begin voor deze höst termin.
Posts tonen met het label modersmål. Alle posts tonen
Posts tonen met het label modersmål. Alle posts tonen
dinsdag 30 augustus 2016
dinsdag 23 augustus 2016
So this is it
Het is weer begonnen. Het gewone werkende leven. Na een heerlijke (werk)vakantie van ruim 10 weken, is het nu weer modersmål wat de klok slaat.
Zowel Marco als ikzelf werken ook dit schooljaar weer als modersmålpedagoger. Als wát?? Een modersmålspedagog werkt als spraakleraar en/of studiesteun met leerlingen die een andere moedertaal dan het Zweeds hebben. Marco werkt in Krokoms kommun met Nederlandse leerlingen en ik werk in Östersunds kommun in ieder geval met Engelstalige leerlingen en wellicht ook nog met Nederlandse kinderen. Dat laatste weet ik morgen pas, dan krijg ik namelijk pas de lijst met leerlingen die ik dit jaar zal hebben.
We zijn allebei met 2 studiedagen begonnen. Marco met 20 collega's en ik met zo'n 120 collega's. In Östersund hebben we het deze 2 dagen gehad over geweld en bedreiging, over extremisme in diverse varianten en over hoe om te gaan met bedreiging en discriminatie op de werkvloer. Een opwekkend begin van het schooljaar, dat dacht ik ook. De chef legde uit dat ze hiervoor gekozen hebben omdat er vorig jaar zoveel onrust was tijdens het schooljaar: leerkrachten aangevallen door leerlingen op een school in het zuiden van Zweden, onrust in asielzoekerscentra, überhaupt onrust overal met groeiend extremisme. Kortom, het leek een zinnig idee om hiermee het schooljaar te openen.
Vandaag hebben we een presentatie gekregen van een aardige meneer van de kommun die als veiligheidschef werkt. Wat is extremisme, welke varianten bestaan er en wat moeten we doen als we denken dat een leerling radicaliseert. Daarna kwam de politiechef om te vertellen wat de 'gewelds'-trend is in Jämtland. Begin van dit jaar was Östersund natuurlijk wereldnieuws. Het was interessant om te horen hoe de politie - met een beperkte bezetting - dit geweld aanpakt. En gelukkig blijkt de aanpak effect te hebben! Daarnaast vertelde hij ook over wat de trend is met betrekking tot drugsgebruik op scholen en over de drugshandel in de provincie. Niet een van de meer opwekkende onderwerpen, maar daarom niet minder boeiend. Overigens denk ik niet dat ik als modersmålspedagog hier heel veel mee te maken zal hebben. Ik ben vaak maar 1 uurtje per week op een bepaalde school en geef dan max 5 leerlingen in een aparte ruimte les.
Op Marco's studiedag ging het voornamelijk over integratie en hoe belangrijk goede communicatie ook daarbij is.
Morgen komt de Engelse afdeling van de modersmålsenhet dan eindelijk te weten welke leerlingen een ieder krijgt. Schijnt dat er een gebrek is aan capaciteit en dat ze nu toch een dekkend schema in elkaar willen klussen. Ben benieuwd.
En yep, natuurlijk waren er weer meer dan ettelijke fikapauzes en is in iedere presentatie die gehouden is, benadrukt dat er natuurlijk 1 of meer blanketten (formulieren) zijn om diverse gevallen op aan te melden. We zijn wel in Zweden natuurlijk....
Zowel Marco als ikzelf werken ook dit schooljaar weer als modersmålpedagoger. Als wát?? Een modersmålspedagog werkt als spraakleraar en/of studiesteun met leerlingen die een andere moedertaal dan het Zweeds hebben. Marco werkt in Krokoms kommun met Nederlandse leerlingen en ik werk in Östersunds kommun in ieder geval met Engelstalige leerlingen en wellicht ook nog met Nederlandse kinderen. Dat laatste weet ik morgen pas, dan krijg ik namelijk pas de lijst met leerlingen die ik dit jaar zal hebben.
We zijn allebei met 2 studiedagen begonnen. Marco met 20 collega's en ik met zo'n 120 collega's. In Östersund hebben we het deze 2 dagen gehad over geweld en bedreiging, over extremisme in diverse varianten en over hoe om te gaan met bedreiging en discriminatie op de werkvloer. Een opwekkend begin van het schooljaar, dat dacht ik ook. De chef legde uit dat ze hiervoor gekozen hebben omdat er vorig jaar zoveel onrust was tijdens het schooljaar: leerkrachten aangevallen door leerlingen op een school in het zuiden van Zweden, onrust in asielzoekerscentra, überhaupt onrust overal met groeiend extremisme. Kortom, het leek een zinnig idee om hiermee het schooljaar te openen.
Vandaag hebben we een presentatie gekregen van een aardige meneer van de kommun die als veiligheidschef werkt. Wat is extremisme, welke varianten bestaan er en wat moeten we doen als we denken dat een leerling radicaliseert. Daarna kwam de politiechef om te vertellen wat de 'gewelds'-trend is in Jämtland. Begin van dit jaar was Östersund natuurlijk wereldnieuws. Het was interessant om te horen hoe de politie - met een beperkte bezetting - dit geweld aanpakt. En gelukkig blijkt de aanpak effect te hebben! Daarnaast vertelde hij ook over wat de trend is met betrekking tot drugsgebruik op scholen en over de drugshandel in de provincie. Niet een van de meer opwekkende onderwerpen, maar daarom niet minder boeiend. Overigens denk ik niet dat ik als modersmålspedagog hier heel veel mee te maken zal hebben. Ik ben vaak maar 1 uurtje per week op een bepaalde school en geef dan max 5 leerlingen in een aparte ruimte les.
Op Marco's studiedag ging het voornamelijk over integratie en hoe belangrijk goede communicatie ook daarbij is.
Morgen komt de Engelse afdeling van de modersmålsenhet dan eindelijk te weten welke leerlingen een ieder krijgt. Schijnt dat er een gebrek is aan capaciteit en dat ze nu toch een dekkend schema in elkaar willen klussen. Ben benieuwd.
En yep, natuurlijk waren er weer meer dan ettelijke fikapauzes en is in iedere presentatie die gehouden is, benadrukt dat er natuurlijk 1 of meer blanketten (formulieren) zijn om diverse gevallen op aan te melden. We zijn wel in Zweden natuurlijk....
dinsdag 9 augustus 2016
Back in business! En in de ban van de beer....
Zo langzaam maar zeker begint het einde van die eindeloos lijkende zomervakantie in zicht te komen. En daarmee is er ook zicht op een mogelijke periode van werkloosheid.
Tijdens de zomervakantie heb ik absoluut niet te klagen (gehad) over werk. Heb met veel plezier als Engelse tutor gewerkt voor 2 heel leuke families en heb uuuuh ja, hoe zal ik het omschrijven, het avontuur beleefd van werken in de zorg met psychiatrische patiënten. Al met al voldoende om je bezig te houden. En om een beetje te verdienen.
De tutoring klussen houden half augustus op omdat beide families dan weer terug zijn in Saudi Arabië. En ik heb zelf afscheid genomen van mijn avontuur met de psychiatrische patiënten.
So what's next? Het was de vraag of de modersmålsenhet ook komend schooljaar weer een beroep op me zou doen. En gelukkig! Dat hebben ze vandaag gedaan! Volgende week ga ik naar kantoor om te praten over een mogelijke aanstelling voor minimaal 75% en wellicht nog een beetje meer. En als alles goed gaat, dan wordt Krokoms kommun ergens in de komende weken ook weer wakker uit hun zomerslaap en beseffen die dat ze niet zonder Marco kunnen in hun lerarencorps. En dan zijn we weer back in business.
En ondertussen op Rödön worden de gemoederen danig bezig gehouden door het aanwezige wildlife. Er is een weerspannig elandmannetje met een enorm gewei dat geregeld het verkeer ophoudt hier iets verderop. Hij gaat dan midden op de weg staan en wil geen millimeter wijken, behalve op zijn eigen tijd. En kennissen van ons zijn bij het zoeken naar bessen berendrollen in het bos tegen gekomen! Op nog geen kilometer afstand van ons huis!
Never a dull moment.
Tijdens de zomervakantie heb ik absoluut niet te klagen (gehad) over werk. Heb met veel plezier als Engelse tutor gewerkt voor 2 heel leuke families en heb uuuuh ja, hoe zal ik het omschrijven, het avontuur beleefd van werken in de zorg met psychiatrische patiënten. Al met al voldoende om je bezig te houden. En om een beetje te verdienen.
De tutoring klussen houden half augustus op omdat beide families dan weer terug zijn in Saudi Arabië. En ik heb zelf afscheid genomen van mijn avontuur met de psychiatrische patiënten.
So what's next? Het was de vraag of de modersmålsenhet ook komend schooljaar weer een beroep op me zou doen. En gelukkig! Dat hebben ze vandaag gedaan! Volgende week ga ik naar kantoor om te praten over een mogelijke aanstelling voor minimaal 75% en wellicht nog een beetje meer. En als alles goed gaat, dan wordt Krokoms kommun ergens in de komende weken ook weer wakker uit hun zomerslaap en beseffen die dat ze niet zonder Marco kunnen in hun lerarencorps. En dan zijn we weer back in business.
En ondertussen op Rödön worden de gemoederen danig bezig gehouden door het aanwezige wildlife. Er is een weerspannig elandmannetje met een enorm gewei dat geregeld het verkeer ophoudt hier iets verderop. Hij gaat dan midden op de weg staan en wil geen millimeter wijken, behalve op zijn eigen tijd. En kennissen van ons zijn bij het zoeken naar bessen berendrollen in het bos tegen gekomen! Op nog geen kilometer afstand van ons huis!
Never a dull moment.
vrijdag 15 april 2016
Logisch toch?
Weer een wonderlijke ontdekking in de magische wereld van modersmålundervisning.
De tijd schijnt nu aangebroken om rapporten te schrijven. Of anders op zijn minst een papiertje met wat rubrieken in te vullen. Een rapport over hoe de respectievelijke leerlingen hun modersmål beheersen. So far so good. Zelfs nog wel enigszins logisch ook.
Maar nu komt het:
Er is een strikte richtlijn waarlangs deze rapporten geschreven dienen te worden. En de richtlijn voor het beoordelen van de vaardigheden in modersmål is precies dezelfde als de richtlijn voor het beoordelen van het beheersen van het Zweeds. Tuurlijk.
Dus mijn leerlingen (en alle andere modersmålsleerlingen) hebben 1 uurtje modersmål per week en minimaal 10 uur Zweeds. Ze spelen met Zweedse kinderen en ze horen de hele dag Zweeds om zich heen. En dan wordt het rapport over het beheersen van de modersmål geschreven op basis van dat ene uurtje per week. In dat ene uurtje zouden we precies hetzelfde moeten behandelen als in die minimaal 10 uur Zweeds per week: cultuurgeschiedenis, proza, literatuur om maar wat te noemen. Mij ontgaat de logica van deze beoordelingsrichtlijn volledig. Hoe kan je in vredesnaam voor elkaar krijgen dat je in 1 uur per week zowel grammatica, spelling, spreekvaardigheid, cultuurgeschiedenis, proza en literatuur behandelt.
Daarbij is het ook vaak zo dat je een heel aantal leerlingen van verschillende jaren in 1 groep hebt, voor dus dat ene uurtje per week. Praktisch gezien is het - voor mij in ieder geval - onmogelijk om voor de 6 leerlingen van verschillende klassen die ik in 1 groep heb, een eigen leerprogramma uit te dokteren met al deze onderdelen waarbij ik ze optimaal kan ondersteunen.
En nu zijn we dus toch verordonneert door de baas om voor alle leerlingen een beoordeling of een rapport te schrijven. Afhankelijk van in welk jaar ze zitten, is het een betyg of een beoordeling. Overigens is er met die beoordeling ook nog iets vreemds. We moeten ze nu allemaal schrijven, maar ze worden pas in het volgend schooljaar in de herfst bij het eerste utvecklingssamtal besproken met de ouders. Sure! Logisch toch?
Ik denk dat we vanmiddag met Mik maar vast aan de ridderromans beginnen. Of anders de middelnederlandse mystiek.
woensdag 24 februari 2016
How to screw the system
Maar dat doen we natuurlijk niet. Want dat zit dan weer niet in ons systeem. Maar als we zouden willen, dan zouden we vandaag hebben kunnen beginnen: met het screwen van het systeem, het modersmålssysteem.
Vorige week kreeg ik een uitnodiging van de modersmålscoordinator van Krokoms kommun. Ze kunnen de planning niet rond krijgen omdat ze teveel aanvragen hebben en te weinig mensen. Of ik misschien ook wat zou kunnen betekenen voor hen. Praten kan nooit kwaad, dus vanmiddag ben ik na het werk naar het gemeentehuis gereden voor een möte met de coördinator. Is een heel aanminnige dame met wie ik goed op kan schieten, dus het was in ieder geval gezellig om elkaar te zien.
En toen kwam het zakelijke gedeelte: ja, want ze hadden een aanvraag voor op Rödön. Jaha, Rödön. Dat is interessant. Nederlandse les op Rödön. Heb toch sterk de indruk dat onze zoon het enige Nederlandse kind is dat hier op school gaat. Mmmh, ja, nu moest ze toch even zoeken naar de naam van de leerling. Mik van der Ham. Ja hoor, er was door de overijverige rektor van Miks school - zonder ons medeweten - een aanvraag gedaan voor modersmålsundervisning voor onze eigen zoon! De aanvraag was op 19 januari binnen gekomen. De coördinator had de link niet gelegd met mij omdat ik hier nu onder mijn meisjesnaam geregistreerd sta (ze waren gevoeglijk Van der Ham vergeten bij de registratie voor mijn persoonsnummer) en Mik natuurlijk gewoon met Van der Ham als achternaam.
Als ik niks gezegd zou hebben, dan zouden we vanmiddag hebben kunnen afspreken dat ik een uur per week naar Rödön skola ga om daar een zekere Mik Nederlandse les te geven. En daar zou ik dan voor betaald krijgen. Maar zo doen we het niet. Wij hebben onze eigen Nederlandse school. Elke vrijdagmiddag en dan nog een beetje tussen de bedrijven door.
De coördinator en ik hebben hartelijk gelachen om de overijverige rektor en daarna heeft ze de mail van de rektor in de prullenbak gegooid.
Vorige week kreeg ik een uitnodiging van de modersmålscoordinator van Krokoms kommun. Ze kunnen de planning niet rond krijgen omdat ze teveel aanvragen hebben en te weinig mensen. Of ik misschien ook wat zou kunnen betekenen voor hen. Praten kan nooit kwaad, dus vanmiddag ben ik na het werk naar het gemeentehuis gereden voor een möte met de coördinator. Is een heel aanminnige dame met wie ik goed op kan schieten, dus het was in ieder geval gezellig om elkaar te zien.
En toen kwam het zakelijke gedeelte: ja, want ze hadden een aanvraag voor op Rödön. Jaha, Rödön. Dat is interessant. Nederlandse les op Rödön. Heb toch sterk de indruk dat onze zoon het enige Nederlandse kind is dat hier op school gaat. Mmmh, ja, nu moest ze toch even zoeken naar de naam van de leerling. Mik van der Ham. Ja hoor, er was door de overijverige rektor van Miks school - zonder ons medeweten - een aanvraag gedaan voor modersmålsundervisning voor onze eigen zoon! De aanvraag was op 19 januari binnen gekomen. De coördinator had de link niet gelegd met mij omdat ik hier nu onder mijn meisjesnaam geregistreerd sta (ze waren gevoeglijk Van der Ham vergeten bij de registratie voor mijn persoonsnummer) en Mik natuurlijk gewoon met Van der Ham als achternaam.
Als ik niks gezegd zou hebben, dan zouden we vanmiddag hebben kunnen afspreken dat ik een uur per week naar Rödön skola ga om daar een zekere Mik Nederlandse les te geven. En daar zou ik dan voor betaald krijgen. Maar zo doen we het niet. Wij hebben onze eigen Nederlandse school. Elke vrijdagmiddag en dan nog een beetje tussen de bedrijven door.
De coördinator en ik hebben hartelijk gelachen om de overijverige rektor en daarna heeft ze de mail van de rektor in de prullenbak gegooid.
donderdag 18 februari 2016
Even onder elkaar. Soort van.
Vandaag was het geen gewone werkdag. Vandaag waren we als modersmålslärare verordonneerd om naar een kompetensutvecklingachtig iets te gaan. De rektor van de modersmålsenhet vond het een uitgelezen gelegenheid voor ons allemaal om extra utbildning te krijgen en gelijk had ze.
De Specialpedagogiska Skolmyndigheten (SPSM) heeft ons vandaag verteld over wat zij doen als overheidsinstelling. Wat voor steun zij ons modersmålsläraren kan bieden en wat voor hulpmiddelen er allemaal beschikbaar zijn voor leerlingen met een beperking. Van de in totaal 90 collega modersmålslärare die ik hier in de kommun heb, hadden zich zo'n 40 mensen aangemeld. Voor me zat China, naast me Letland, iets verderop zaten Amerika en Canada en achter me had het Eritrese contingent zich genesteld. En dan zwijg ik nog over de kwetterende Spanjolen en de heethoofdige Chileense op de eerste rij.
Ik blijf het boeiend vinden om te ontdekken hoe verschrikkelijk veel overheidsinstellingen hier zijn en hoe die allemaal verschrikkelijk hun best doen om heel veel interessante informatie beschikbaar te stellen en hoe weinig al deze instellingen met elkaar lijken te praten om te zien waar er een goede samenwerking zou kunnen zijn.
Er zijn in totaal 3 overheidsinstellingen die zich bekommeren om het hoe en wat van leerlingen in het Zweedse onderwijssysteem: Skolverket, Skolinspektionen en de SPSM. Skolverket had via via gehoord dat SPSM deze dag speciaal voor modersmålslärare georganiseerd had. Oeh, maar dat was een goed idee. Of de mensen van SPSM alsjeblieft ons 5 vragen voor wilden leggen zodat wij het antwoord op konden schrijven en dat Skolverket dan van achter hun bureau eens konden gaan bedenken wat ze met die antwoorden zouden gaan doen.
De SPSM heeft deze dag georganiseerd voor ons omdat er een steeds groter beroep gedaan wordt op modersmålslärare. Met de recente influx aan nieuwe Zweden, groeit mijn groep collega's gestaag. Een dag als deze, waarop informatie speciaal gericht op onze beroepsgroep gegeven wordt, is in deze kommun schijnbaar nog nooit eerder georganiseerd. Als beroepsgroep zijn we een nice to have, maar heel vrijblijvend geheel. Veel scholen zien ons eens per week een uurtje komen en schuiven dan de betreffende leerlingen snel bij ons naar binnen en verdwijnen dan. Interactie met de betreffende leraren is er zelden. Tuurlijk, dat ligt er ook aan of je het zelf opzoekt, maar als je keer op keer met je neus tegen de muur loopt omdat men geen interesse lijkt te hebben in hoe het gaat met de leerlingen in je modersmålsgroep, dan houdt het wel op.
Volgens mij valt het modersmålsgebeuren officieel onder Skolverket. Dan zou ik verwachten dat deze overheidsinstelling weet hoe het zit met haar modersmålsläraregroep en dat ze een visie heeft op hoe deze groep steeds meer betrokken zou moeten gaan worden bij het reguliere onderwijs. Dit laatste omdat er steeds meer anderstalige nieuwe Zweden in het regulier onderwijs instromen.
Naaah... zo ver is het nog lang niet. Er wordt wel gesproken over hoe belangrijk modersmålsundervisning is. Oh jullie zijn de beste en zo belangrijk. Maar het blijkt verder nergens uit dat men dit van overheidswege ook echt meent. Als studiehandledare en helemaal als modersmålslärare ben je zelden onderdeel van de informatieloop op scholen. Als je al ergens je inzichten in kan brengen, dan is het vaak een raadsel wat er verder mee gebeurt en de enige informatie uitwisseling die ik tot nu toe met mijn collega modersmålslärare heb gehad zijn 'verplichte' avondsessies die meer als bezigheidstherapie voelen dan dat ik ze als echt nuttig heb ervaren. Om nog maar te zwijgen over het feit dat je als modersmålslärare werkloos bent zodra de zomervakantie begint en als alles meezit krijg je aan het begin van het nieuwe schooljaar dan weer een nieuw tijdelijk arbeidscontract.
Wat ik zo goed vond aan vandaag was dat de SPSM een duidelijk verhaal had wat op onze beroepsgroep gericht was. Dat men luisterde en - naar mijn idee heel on-Zweeds - direct met goede praktische voorstellen kwam op vragen vanuit de groep.
Van te voren dacht ik nog "ik ga me rustig houden, gewoon maar eens zien wat er zoal gezegd wordt op zo'n dag". Maar dat is niet helemaal gelukt. Ik heb mijn zegje kunnen doen, er is druk geschreven toen ik wat ik hier heb opgeschreven daar heb verteld.
To be continued. Hoop ik.
De Specialpedagogiska Skolmyndigheten (SPSM) heeft ons vandaag verteld over wat zij doen als overheidsinstelling. Wat voor steun zij ons modersmålsläraren kan bieden en wat voor hulpmiddelen er allemaal beschikbaar zijn voor leerlingen met een beperking. Van de in totaal 90 collega modersmålslärare die ik hier in de kommun heb, hadden zich zo'n 40 mensen aangemeld. Voor me zat China, naast me Letland, iets verderop zaten Amerika en Canada en achter me had het Eritrese contingent zich genesteld. En dan zwijg ik nog over de kwetterende Spanjolen en de heethoofdige Chileense op de eerste rij.
Ik blijf het boeiend vinden om te ontdekken hoe verschrikkelijk veel overheidsinstellingen hier zijn en hoe die allemaal verschrikkelijk hun best doen om heel veel interessante informatie beschikbaar te stellen en hoe weinig al deze instellingen met elkaar lijken te praten om te zien waar er een goede samenwerking zou kunnen zijn.
Er zijn in totaal 3 overheidsinstellingen die zich bekommeren om het hoe en wat van leerlingen in het Zweedse onderwijssysteem: Skolverket, Skolinspektionen en de SPSM. Skolverket had via via gehoord dat SPSM deze dag speciaal voor modersmålslärare georganiseerd had. Oeh, maar dat was een goed idee. Of de mensen van SPSM alsjeblieft ons 5 vragen voor wilden leggen zodat wij het antwoord op konden schrijven en dat Skolverket dan van achter hun bureau eens konden gaan bedenken wat ze met die antwoorden zouden gaan doen.
De SPSM heeft deze dag georganiseerd voor ons omdat er een steeds groter beroep gedaan wordt op modersmålslärare. Met de recente influx aan nieuwe Zweden, groeit mijn groep collega's gestaag. Een dag als deze, waarop informatie speciaal gericht op onze beroepsgroep gegeven wordt, is in deze kommun schijnbaar nog nooit eerder georganiseerd. Als beroepsgroep zijn we een nice to have, maar heel vrijblijvend geheel. Veel scholen zien ons eens per week een uurtje komen en schuiven dan de betreffende leerlingen snel bij ons naar binnen en verdwijnen dan. Interactie met de betreffende leraren is er zelden. Tuurlijk, dat ligt er ook aan of je het zelf opzoekt, maar als je keer op keer met je neus tegen de muur loopt omdat men geen interesse lijkt te hebben in hoe het gaat met de leerlingen in je modersmålsgroep, dan houdt het wel op.
Volgens mij valt het modersmålsgebeuren officieel onder Skolverket. Dan zou ik verwachten dat deze overheidsinstelling weet hoe het zit met haar modersmålsläraregroep en dat ze een visie heeft op hoe deze groep steeds meer betrokken zou moeten gaan worden bij het reguliere onderwijs. Dit laatste omdat er steeds meer anderstalige nieuwe Zweden in het regulier onderwijs instromen.
Naaah... zo ver is het nog lang niet. Er wordt wel gesproken over hoe belangrijk modersmålsundervisning is. Oh jullie zijn de beste en zo belangrijk. Maar het blijkt verder nergens uit dat men dit van overheidswege ook echt meent. Als studiehandledare en helemaal als modersmålslärare ben je zelden onderdeel van de informatieloop op scholen. Als je al ergens je inzichten in kan brengen, dan is het vaak een raadsel wat er verder mee gebeurt en de enige informatie uitwisseling die ik tot nu toe met mijn collega modersmålslärare heb gehad zijn 'verplichte' avondsessies die meer als bezigheidstherapie voelen dan dat ik ze als echt nuttig heb ervaren. Om nog maar te zwijgen over het feit dat je als modersmålslärare werkloos bent zodra de zomervakantie begint en als alles meezit krijg je aan het begin van het nieuwe schooljaar dan weer een nieuw tijdelijk arbeidscontract.
Wat ik zo goed vond aan vandaag was dat de SPSM een duidelijk verhaal had wat op onze beroepsgroep gericht was. Dat men luisterde en - naar mijn idee heel on-Zweeds - direct met goede praktische voorstellen kwam op vragen vanuit de groep.
Van te voren dacht ik nog "ik ga me rustig houden, gewoon maar eens zien wat er zoal gezegd wordt op zo'n dag". Maar dat is niet helemaal gelukt. Ik heb mijn zegje kunnen doen, er is druk geschreven toen ik wat ik hier heb opgeschreven daar heb verteld.
To be continued. Hoop ik.
woensdag 13 januari 2016
It's a small step from egg sandwiches to Cleopatra
Ik krijg nog al eens de vraag wat ik dan zo al doe, als.. nou ja zeg maar in die job met die moeilijke naam.
Neem nou vandaag. Zo rond kwart over 8 schuif ik aan bij het ontbijt op de kleuterschool van een Amerikaanse Zweed van net 4. De klodders boter liggen overal en om de stukjes ei wordt meestal heftig gedebatteerd. En mijn Amerikaanse Zweedje bedient zich van een mix van Engels en Zweeds om zich in het ontbijtgewoel staande te houden. Tijdens het ontbijt kletst hij meestal al honderduit tegen mij en ik kwetter opgewekt in het Engels naar hem. De andere jongens zijn nu ook wel aan me gewend en gooien er af en toe ook een Engels woord tussendoor. Na het ontbijt begint de grote plas / handen wassen en aankleed exercitie. Met een steady -20 betekent het aankleden dat er eindeloos veel laagjes aangehesen moeten worden bij alle kids. Alhoewel ik er voor mijn Amerikaanse Zweed ben, hangen er geregeld andere kinders aan me om te vragen of ik alsjeblieft even kan helpen met laagje nummer 4, met een rits, met een helm en om <vul any winter item in hier> te zoeken.
Als we dan na 20 minuten eenmaal buiten zijn, dan gaan de mannen los. Soms doen we tikkertje. Nu liggen er bergen sneeuw dus dan moet er natuurlijk gegleden worden op de sneeuwbergen. En vanmorgen heb ik met mijn Amerikaanse Zweed in de sneeuwbioscoop gezeten. Hele verhalen over de 'film' die we aan het kijken waren. Met sneeuw popcorn natuurlijk.
Na een uurtje sprong ik weer in de auto (lang leve de seatheater!) op weg naar mijn volgende school. De rest van de dag ben ik op een school geweest waar ik 2 leerlingen begeleid bij verschillende lessen. Bij een leerling help ik hem met wiskunde, aardrijkskunde en geschiedenis en bij een andere leerling help ik hem bij wiskunde, humaniora en in de voorbereidingsklas. In de voorbereidingsklas komen alle leerlingen die vanuit een ander land en onderwijssysteem instromen. En daar komen dus ook geregeld nieuwe leerlingen bij. De laatste aanwinst is een meisje uit Thailand dat geen woord Engels en helemaal geen Zweeds spreekt. Meestal zitten in deze voorbereidingsklas evenveel studiebegeleiders als leerlingen. Arabisch (en een aantal dialecten), Pashtoe, Eritrees (en de diverse varianten daarvan) en nog een hele zwik andere talen worden in deze klas vertaald. In de voorbereidingsklas werken een heel aantal verschillende leraren op min of meer individuele basis met de leerlingen om ze op het niveau van hun eigenlijke klas te krijgen.
Mijn leerling in de voorbereidingsklas komt uit Congo en we spreken Engels met elkaar. Zodra de leerling het niveau van zijn eigenlijke klas heeft, gaat hij/zij steeds meer vakken met zijn eigen klas volgen en steeds minder in de voorbereidingsklas. Mijn Congolees gaat zo goed dat hij na 4 maanden hier op school het merendeel van de tijd al in zijn gewone jaarklas 9 zit. Voor nog maar een paar vakken zit hij in de voorbereidingsklas.
Anderhalf uur hebben mijn Congolees en ik gewerkt aan zijn opdracht over genetische manipulatie en daarna heb ik met mijn andere leerling een geschiedenis les gehad over het oude Egypte. En dan vergeet ik nog dat ik dankzij mijn Congolees ook wiskunde nu leuk begin te vinden! Hij kan geweldig uitleggen en nu snap ik precies hoe het met lineaire vergelijkingen zit!
Ik bof met mijn leerlingen. Natuurlijk zijn er best bij die ik af en toe achter het behang zou willen plakken. Maar ze zijn mij vast ook wel eens zat. Over het algemeen hebben we een hoop lol en steek ik er ook nog wat van op!
Neem nou vandaag. Zo rond kwart over 8 schuif ik aan bij het ontbijt op de kleuterschool van een Amerikaanse Zweed van net 4. De klodders boter liggen overal en om de stukjes ei wordt meestal heftig gedebatteerd. En mijn Amerikaanse Zweedje bedient zich van een mix van Engels en Zweeds om zich in het ontbijtgewoel staande te houden. Tijdens het ontbijt kletst hij meestal al honderduit tegen mij en ik kwetter opgewekt in het Engels naar hem. De andere jongens zijn nu ook wel aan me gewend en gooien er af en toe ook een Engels woord tussendoor. Na het ontbijt begint de grote plas / handen wassen en aankleed exercitie. Met een steady -20 betekent het aankleden dat er eindeloos veel laagjes aangehesen moeten worden bij alle kids. Alhoewel ik er voor mijn Amerikaanse Zweed ben, hangen er geregeld andere kinders aan me om te vragen of ik alsjeblieft even kan helpen met laagje nummer 4, met een rits, met een helm en om <vul any winter item in hier> te zoeken.
Als we dan na 20 minuten eenmaal buiten zijn, dan gaan de mannen los. Soms doen we tikkertje. Nu liggen er bergen sneeuw dus dan moet er natuurlijk gegleden worden op de sneeuwbergen. En vanmorgen heb ik met mijn Amerikaanse Zweed in de sneeuwbioscoop gezeten. Hele verhalen over de 'film' die we aan het kijken waren. Met sneeuw popcorn natuurlijk.
Na een uurtje sprong ik weer in de auto (lang leve de seatheater!) op weg naar mijn volgende school. De rest van de dag ben ik op een school geweest waar ik 2 leerlingen begeleid bij verschillende lessen. Bij een leerling help ik hem met wiskunde, aardrijkskunde en geschiedenis en bij een andere leerling help ik hem bij wiskunde, humaniora en in de voorbereidingsklas. In de voorbereidingsklas komen alle leerlingen die vanuit een ander land en onderwijssysteem instromen. En daar komen dus ook geregeld nieuwe leerlingen bij. De laatste aanwinst is een meisje uit Thailand dat geen woord Engels en helemaal geen Zweeds spreekt. Meestal zitten in deze voorbereidingsklas evenveel studiebegeleiders als leerlingen. Arabisch (en een aantal dialecten), Pashtoe, Eritrees (en de diverse varianten daarvan) en nog een hele zwik andere talen worden in deze klas vertaald. In de voorbereidingsklas werken een heel aantal verschillende leraren op min of meer individuele basis met de leerlingen om ze op het niveau van hun eigenlijke klas te krijgen.
Mijn leerling in de voorbereidingsklas komt uit Congo en we spreken Engels met elkaar. Zodra de leerling het niveau van zijn eigenlijke klas heeft, gaat hij/zij steeds meer vakken met zijn eigen klas volgen en steeds minder in de voorbereidingsklas. Mijn Congolees gaat zo goed dat hij na 4 maanden hier op school het merendeel van de tijd al in zijn gewone jaarklas 9 zit. Voor nog maar een paar vakken zit hij in de voorbereidingsklas.
Anderhalf uur hebben mijn Congolees en ik gewerkt aan zijn opdracht over genetische manipulatie en daarna heb ik met mijn andere leerling een geschiedenis les gehad over het oude Egypte. En dan vergeet ik nog dat ik dankzij mijn Congolees ook wiskunde nu leuk begin te vinden! Hij kan geweldig uitleggen en nu snap ik precies hoe het met lineaire vergelijkingen zit!
Ik bof met mijn leerlingen. Natuurlijk zijn er best bij die ik af en toe achter het behang zou willen plakken. Maar ze zijn mij vast ook wel eens zat. Over het algemeen hebben we een hoop lol en steek ik er ook nog wat van op!
maandag 11 januari 2016
En toch vind ik het vreemd
Vandaag heb ik mijn allereerste 'studiedag' met mijn modersmålscollega's gehad. Een verwonderende belevenis.
In een ijskoude aula van een van de middelbare scholen in de stad hield de modersmålsenhet vandaag deze studiedag. Slalommend tussen de sneeuwschuivers door en uiteindelijk gelukkig nog een parkeerplek gescoord op 10 minuten lopen van school, kwam ik 1 minuut voordat het officieel zou beginnen binnen stenderen. Yep, you've guessed it. 9 uur kan ook best 9 uur en een beetje zijn. En nog een beetje meer ook.
Dit bedrijfsonderdeel van Östersunds kommun groeit elke dag omdat er nog steeds meer nieuwe invandrare hier komen die ondersteuning op gebied van taal nodig hebben. Dus allereerst mochten alle nieuwe mensen zich kort voorstellen. Heb ontdekt dat mijn collega's echt uit alle hoeken van de wereld komen: van Canada tot Pakistan tot Uzbekistan en de Verenigde Staten. Thailand, Turkije, Syrië en de Dominicaanse Republiek levert ook modersmålspedagogen en dan heb ik vast nog een dozijn landen niet gehad.
Tot eind 2015 had dit bedrijfsonderdeel 3 opdrachten: moedertaal onderwijs, moedertaal steun (zoals ik met een aantal kinderen onder de 5 doe op verschillende förskolor) en studiebegeleiding. Sinds begin van dit jaar is er een nieuwe opdracht bijgekomen. Bij wet is besloten dat dit bedrijfsonderdeel ook mensen levert om de rector desgewenst te ondersteunen bij de eerste gesprekken die hij/zij voert met een leerling. Doel van zo'n gesprek is om te bepalen wat een goed startpunt voor de leerling is op school. Ook voor het vervolg gesprek, dus als een leerling al een tijdje op school geweest is en bepaald moet worden of de leerling door kan stromen ja of nee, kan inzet van iemand uit mijn bedrijfsonderdeel wenselijk zijn.
Aangezien dit een nieuwe opdracht is en men het best spannend vond, is de hele dag hieraan gewijd. In groepjes hebben we teksten gelezen over deze nieuwe opdracht en vragen beantwoord.
Wat ik hoogst wonderlijk blijf vinden is dat je eigenlijk van te voren al precies weet hoe het gaat in die groepjes. Er zijn er 2 of max 3 die praten en die dingen opschrijven en de anderen, nou ja, die zijn erbij. Vond het helemaal wonderlijk dat de antwoorden opgeschreven waren (heel 2.0 in www.todaysmeet.com), op naar de volgende opdracht. Nou ja. Nu klinkt het alsof er in een hoog tempo gewerkt werd. Was een soort van Zweeds werktempo zeg maar. Lagom. Heb ondertussen mijn mail bij kunnen werken en met een aantal nieuwe collega's gepraat. En wat blijkt nou: eenmaal in jaarcursus 6 moet je als modersmålspedagog ook rapport schrijven voor de betreffende modersmål. En de criteria voor modersmål heeft men op exact hetzelfde niveau gelegd als de criteria voor Zweeds. Zweeds heeft men zo goed als elke dag op school. De leerlingen spelen, lezen, werken in een Zweedse omgeving. En modersmålsundervisning, dat hebben ze 1 uurtje per week. Iets zit hier niet helemaal lekker als je het mij vraagt.
En dan nog een dingetje: blijkt dat de arbeidsovereenkomsten van de modersmålspedagoger tot juni lopen. Niks in de zomervakantie. En daarna begint het hele gebeuren weer opnieuw. Tja, want als ze iedereen moeten doorbetalen in de zomervakantie. Toch vind ik dat vreemd.
Een kort zomervikariaatje thuiszorg is zo gek nog niet.
In een ijskoude aula van een van de middelbare scholen in de stad hield de modersmålsenhet vandaag deze studiedag. Slalommend tussen de sneeuwschuivers door en uiteindelijk gelukkig nog een parkeerplek gescoord op 10 minuten lopen van school, kwam ik 1 minuut voordat het officieel zou beginnen binnen stenderen. Yep, you've guessed it. 9 uur kan ook best 9 uur en een beetje zijn. En nog een beetje meer ook.
Dit bedrijfsonderdeel van Östersunds kommun groeit elke dag omdat er nog steeds meer nieuwe invandrare hier komen die ondersteuning op gebied van taal nodig hebben. Dus allereerst mochten alle nieuwe mensen zich kort voorstellen. Heb ontdekt dat mijn collega's echt uit alle hoeken van de wereld komen: van Canada tot Pakistan tot Uzbekistan en de Verenigde Staten. Thailand, Turkije, Syrië en de Dominicaanse Republiek levert ook modersmålspedagogen en dan heb ik vast nog een dozijn landen niet gehad.
Tot eind 2015 had dit bedrijfsonderdeel 3 opdrachten: moedertaal onderwijs, moedertaal steun (zoals ik met een aantal kinderen onder de 5 doe op verschillende förskolor) en studiebegeleiding. Sinds begin van dit jaar is er een nieuwe opdracht bijgekomen. Bij wet is besloten dat dit bedrijfsonderdeel ook mensen levert om de rector desgewenst te ondersteunen bij de eerste gesprekken die hij/zij voert met een leerling. Doel van zo'n gesprek is om te bepalen wat een goed startpunt voor de leerling is op school. Ook voor het vervolg gesprek, dus als een leerling al een tijdje op school geweest is en bepaald moet worden of de leerling door kan stromen ja of nee, kan inzet van iemand uit mijn bedrijfsonderdeel wenselijk zijn.
Aangezien dit een nieuwe opdracht is en men het best spannend vond, is de hele dag hieraan gewijd. In groepjes hebben we teksten gelezen over deze nieuwe opdracht en vragen beantwoord.
Wat ik hoogst wonderlijk blijf vinden is dat je eigenlijk van te voren al precies weet hoe het gaat in die groepjes. Er zijn er 2 of max 3 die praten en die dingen opschrijven en de anderen, nou ja, die zijn erbij. Vond het helemaal wonderlijk dat de antwoorden opgeschreven waren (heel 2.0 in www.todaysmeet.com), op naar de volgende opdracht. Nou ja. Nu klinkt het alsof er in een hoog tempo gewerkt werd. Was een soort van Zweeds werktempo zeg maar. Lagom. Heb ondertussen mijn mail bij kunnen werken en met een aantal nieuwe collega's gepraat. En wat blijkt nou: eenmaal in jaarcursus 6 moet je als modersmålspedagog ook rapport schrijven voor de betreffende modersmål. En de criteria voor modersmål heeft men op exact hetzelfde niveau gelegd als de criteria voor Zweeds. Zweeds heeft men zo goed als elke dag op school. De leerlingen spelen, lezen, werken in een Zweedse omgeving. En modersmålsundervisning, dat hebben ze 1 uurtje per week. Iets zit hier niet helemaal lekker als je het mij vraagt.
En dan nog een dingetje: blijkt dat de arbeidsovereenkomsten van de modersmålspedagoger tot juni lopen. Niks in de zomervakantie. En daarna begint het hele gebeuren weer opnieuw. Tja, want als ze iedereen moeten doorbetalen in de zomervakantie. Toch vind ik dat vreemd.
Een kort zomervikariaatje thuiszorg is zo gek nog niet.
Abonneren op:
Posts (Atom)