En zo liep het toch allemaal weer anders dan ik had gedacht.
Maanden had ik me er al op verheugd. Tijden stel je je voor hoe het zal zijn als je naar Nederland gaat. Lang denk je na over wat je aan doet onderweg (ik wel althans) en hoe het er nu uit zal zien op Schiphol. (wat een hoop gele nummerborden!)
Een week geleden was het eindelijk zo ver. En toen was ik ziek! Zonder stem en met koorts volgde ik Marco en Mik het vliegtuig in. Eenmaal in Stockholm was het stevig doorstappen om de vlucht naar Amsterdam te halen. Wordt er eerst in Östersund uitgebreid gecheckt en in alle tassen gekeken en dan moet je in de vliegende vaart op weg van terminal 4 naar terminal 5 in Stockholm nog weer een keer langs een uitgebreide securitycheck. Alsof we onderweg vanaf Östersund in het vliegtuig nog ongeoorloofde dingen in onze tas hadden kunnen stoppen?! Anyway, vlucht gehaald en we kwamen keurig voor tijd op Schiphol aan. De rij bij de autoverhuur was langer dan me lief was, maar het is uiteindelijk allemaal gelukt! Gammel maar stralend kwamen we aan in Heiloo.
Vooraf hadden we een program gemaakt met wat we allemaal wilden doen en wanneer. Maar ik was inmiddels niet meer de enige gammele, de mannen waren solidair! Natuurlijk hebben we mams verjaardag wel uitgebreid gevierd. En natuurlijk zijn we naar het strand geweest. Mik heeft de helft van het strand nog in zijn schoenen zitten, dus een beetje nemen we in ieder geval weer mee naar Jämtland. Maar een dag Amsterdam, pierewaaien in het Rijksmuseum was net wat teveel van het goede.
Familie gezien en geknuffeld, van de kroketjes genoten en met een voorraad pure chocoladevlokken, seroendeng en ontbijtkoek in de koffer gaan we morgen weer op huis aan.
Het is dierbaar om te weten dat er hier zoveel mensen zijn die van ons houden. Dat mooie gevoel nemen we mee naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten