Vlak voordat we naar Nederland vertrokken was het allemaal rondgekomen met Krokoms kommun. Marco zou direct na terugkomst op donderdag 7 april starten. Nog een paar praktische vragen stonden open, maar met meer dan een week om te antwoorden zou dat toch wel goed moeten komen. Right. We hadden beter moeten weten. Hoe laat Marco zich moest melden, waar precies en of de poolauto geregeld was? Geen idee. Geen mail. Geen sms. Helemaal geen info. Tja, wat doe je dan. Na wat hele vroege stalk smsjes en mails kwam het bericht dat het allemaal toch nog niet helemaal rond was. Uuh, tja, mmmh.. misschien was het dan maar beter om volgende week te beginnen. Sure. Tuurlijk. Geen probleem. Volgende week gaat het dus gebeuren. Als alles meezit. En dat zou kunnen. Of niet. Maar dat zien we dan wel weer.
En 's avonds was het tijd voor een speciale möte: een möte voor alle ouders van kinderen die opgegeven zijn voor het nieuwe voetbalteam van Rödön. Een eeuwigheid geleden had Rödön wel een voetbalteam dat zelfs in een landelijke liga heeft meegespeeld. Maar de laatste give or take 40 jaar heeft Rödön het zonder voetbalteam moeten doen. Dankzij het bevlogen bestuur en een aantal vrijwilligers staat het Rödön voetbalteam nu weer in de steigers. Er zijn trainers opgeleid, sponsors gezocht en gevonden en keepershandschoenen gekocht, de shirts worden gedrukt en de ballen zijn opgepompt voor de eerste training op 26 april. De möte over het hoe en wat was er een van het typisch Zweedse soort. Het eerste kwartier werd er koffie gedronken en is er gepast geloeid over de indrukwekkende eigen baksels die meegebracht waren. Het verhaal over het hoe en wat van de training had denk ik wel in een minuut of 10 verteld kunnen worden. We hebben er een uur gezeten.
Niet jagen (tenzij op eland), rustig aan, geen gestress, het komt allemaal wel goed. Toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten