Voor de werkdagen krijg je een schema. Ik moet mijn schema nog krijgen. Op dat schema staat precies waar en met wie je hoe lang gaat trainen. Dat schema kan op dag-, weekbasis aangepast worden, al naar gelang de vorderingen.
In het weekend ben je schemaloos. Althans, het maaltijden regime geldt en voor de rest regel je het zelf maar. In het weekend eten we ook niet in de grote eetzaal, maar in de kleine eetzaal hier op de afdeling. Het is dan verplicht om bij 'je team' te zitten. Alle patiënten zijn ingedeeld naar team, weet dat team 3 het stroke team is. Team 2 (waar ik in zit) is denk ik het aparte dingetjes bij elkaar team. Team 2 heeft nu in totaal 4 patiënten, behalve ik nog drie op leeftijd zijnde dames. Aardige Brigitta, koninklijke Eva en een dame met een spuugzakje. Ja juist, die gisteren halverwege het diner een en ander 'terug gaf'. Het is niet zo dat ik nou uitgebreide gesprekken met mijn teamgenoten aan knoop. Maar heb me keurig voorgesteld en heb ze smakelijk eten gewenst.
De faciliteiten hier zijn meer dan prima. Een revalidatiezwembad, een fitness room met heel veel apparaten en keurige onderkomens. Niet alle kamers zijn eenpersoons, maar ik heb nu de luxe dat ik in ieder geval wel op een 1pk lig.
Er zijn geen vastgestelde bezoektijden. Marco en Mik mogen komen wanneer ze willen. Ze mogen zelfs meekijken als ik train. En gelukkig zijn ze hier ook heel vaak. Marco meer dan Mik. Snap ik, want er is hier eigenlijk niet zo heel veel aan voor Mik. Beetje zitten. Beetje iPadden. Maar we hebben het wel altijd gezellig hoor, kletsen over van alles en nog wat.
Hoe ik me nu voel?
Mmmmh, goed om hier te zijn. En super eager om met mijn programma te starten. Ik train en beweeg zelf zoveel mogelijk, maar ik snak ook naar de echte trainingen. Ik blijf het irritant vinden dat mijn rechterbeen probeert er een eigen leven op na te houden, maar heb er ook vertrouwen in dat het goed komt.
Geduld. Misschien ga ik dat ook nog leren hier.
Je weet het niet heh....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten