Crazy!

De afgelopen weken was het, op zijn zachtst gezegd, een beetje frisjes hier. Eerst zowel binnen als buiten. Maar nadat we bij -20 toch maar eens de verwarming in iedere kamer aangezet hadden, werd het binnen al snel aangenaam warm.

Buiten bleef het kwik schommelen zo tussen de -18 en de -32. Bo vond het binnen ook bijzonder aangenaam en was hooguit naar buiten te manoeuvreren als de nood echt heel hoog was. In recordtijd stond ze dan alweer aan de deur te krabben of we haar alsjeblieft subiet binnen wilden laten. Kan het haar ook niet eens kwalijk nemen. Haar pootjes bevroren zowat bij die winterse temperaturen.

Normaal gesproken gaat Bo iedere nacht naar buiten en spendeert dan de dag al slapend op haar olifant op de bank. Maar nu de diva 's nachts niet naar buiten gaat, moet ze toch ergens een keer haar energie kwijt. Liefst om kwart over 3 's nachts. Dan raust ze door het appartement, krabt aan de muren, voert gevechten met het kleed in de gang en doet parkour in onze slaapkamer. Knettergek worden we ervan.

Ik hou van haar en snap best waarom ze het doet, maar wat ben ik blij dat de temperaturen nu weer naar zo'n -10 zijn gestegen. Vanavond zwiep ik haar met liefde de grote wijde witte wereld in!

Poetin eat your heart out!

Ik had het gisteravond nog niet opgeschreven of wie krabt er aan de voordeur? Juistem, Bo. Triomfantelijk stapte de diva over de drempel en dook in haar brokjes. Heb Poetin al 2 dagen niet gezien......

Runaway cat

Met de recente temperaturen van -20 en nog wat frisser vonden we het wat te gortig om Bo 's avonds naar buiten te doen. Door de voordeur, trappetje af en de grote wijde koude wereld in. Dus de afgelopen paar nachten is Bo wel buiten geweest, maar dan op ons balkonnetje. Uit de wind, met haar hokje met een warme deken vlakbij. Net als de kattenbak. Soort van surrogaat buiten. Blij en nog steeds vol energie kwam madam dan 's morgens weer naar binnen speren.

Gisterenmiddag was de diva echt overenthousiast. Om het hoekje bij de keuken gaan zitten en dan als je de keuken binnenkomt, om je been gaan hangen. En terwijl jij je van schrik aan de deurpost vastklemt, dartelt Bo dan de kamer in. En meer van dat soort ongein.

Dus gisteravond, toen de thermometer een breazy -5 aanwees, hebben we madam weer door de voordeur naar buiten gebonjourd. Vond ze ook eigenlijk best een geslaagd idee. Zo geslaagd, dat ze nu nog niet thuis is. Heb vanmorgen al met haar voerbakje gerammeld maar nog geen sjoege. Vanavond toen we terugkwamen van het skiën, was ze er ook nog niet.

Nu denk en hoop ik dat ze heerlijk aan het uitrazen is buiten en achter sneeuwmuizen (bestaan die?) aanzit. Ik zag Poetin eergisteren en ook gisteren op het schoolplein rondscharrelen, dus wellicht zijn ze wel samen de hort op.

Poetin? Dat is de kat van de buren. Geen idee hoe die echt heet, maar die kat heeft van de zomer al zo vaak ongevraagd binnengestaan bij ons, dat een naam snel gevonden was.

We gaan het zien, runaway cat en Poetin. Wie zou er eerder terug zijn?

Neeeeeeeeh.. ja? Ja écht!

We zijn met ons 4 naar Rödön verhuisd. De eerste 4 weken hebben we hier ook met ons 4 gewoond. En vanaf toen was Bo de runaway cat. Gezocht hebben we joh! In iedere schuur, bij ieder huis, achter iedere hooiberg, noem maar op! En niet 1 keer, niet 10 keer, nee wel 50 of 100 keer. Alsmaar geen Bo.

We hebben voersporen gemaakt. Ik denk dat de vossen en andere beesten nog likkebaardend langs het pad zitten. We hebben briefjes gemaakt om overal op te hangen en in brievenbussen te doen. Ik heb bij mensen aangebeld om te vragen of ze Bo soms gezien hadden. Veel meer mensen leren kennen (ook gezellige mensen), maar geen Bo.

Tot vandaag!! Onze buurman van 2 km verderop stuurde me een SMS dat hij gisteravond én vanmorgen weer een kleine zwarte kat had gezien. Ze rende voorbij en bleef wel even staan toen hij riep, maar was toen weer weg. Ben er meteen met Bo's voer heen gegaan en we hadden net Bo's bakje in de grote schuur gevuld toen we het hoorde. Miauw..... miaaaauuuuwwww. Daar was ze! Bo! Van achter de hooiberg kwam Bo aanschuiven. 

Ze ziet er supergoed uit. Denk dat er geen muis meer op Rödön leeft nu. 

Heb haar vanaf buurmans huis naar huis gedragen. Vond Bo maar een raar gebeuren. Beetje grommen, beetje wurmen, maar eenmaal thuis was het alsof ze het direct weer herkende. Ze werd meteen rustig. Nu ligt ze naast me op een stoel bij de keukentafel. 

Ik kan het nog bijna niet geloven. 

Maar ze is écht terug!