To be continued...

Fantastisch, vermoeiend, stoer, uitputtend, geweldig, avontuurlijk, onbegrijpelijk, heftig, schitterend en om stil van te worden. Het is nu ruim 1,5 jaar geleden dat we ons Zweden avontuur zijn begonnen.

Hoe voelt 1,5 jaar of liever 1 jaar en 10 maanden? Is het alles wat we ons van te voren hadden voorgesteld? Blijven we hier nu voor altijd wonen? Is het gras nou echt groener?

Allemaal van die vragen die we in de afgelopen maanden vaak gehoord hebben. En de antwoorden? Tja. Tijd blijft een raar iets. Soms gaat het heel snel (al hebben we veel vakantie hier, die vakanties zijn écht zo voorbij!) en soms duurt het eindeloos (afhandeling van zaken door mijn vrienden van de Belastingdienst). Voelt het nou alsof we hier al lang wonen? We weten meer dan we vorig jaar om deze tijd wisten. We kennen de meeste weggetjes hier in de omgeving en we beginnen ook steeds meer bekende gezichten te zien als we gewoon even de stad in gaan. Wat wil je, er wonen hier niet zoveel mensen en na bijna 2 jaar heb je ze vast allemaal wel een keertje gezien. En toch blijft er dat gevoel dat je er niet helemaal bij hoort. En ik geloof dat ik dat ook wel prima vind. Ik vind het wel fijn om met 1 voet in de cirkel te staan en met 1 voet er buiten.

Is dat hoe we het ons van te voren hadden voorgesteld? Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf spreken en ik geloof wel dat het grotendeels is zoals ik gehoopt had dat het zou zijn. We wonen in een prima appartement, Mik gaat graag naar school en heeft veel vrienden, Rödön ligt gunstig om Jämtland verder te ontdekken en de twee winters die we gehad hebben, waren meer winter dan ik de afgelopen jaren in Nederland heb meegemaakt. Maar ook ben ik wel heel blij dat we (nog) geen huis gekocht hebben hier. Ons huurappartement is klein, maar gezellig en ligt prima. We hebben een balkon en we hebben het Storsjön in onze 'achtertuin'. Rödön is een pittoresk plekje, schitterend uitzicht en ik zou de aardbeien van Jordgubbslandet niet willen missen, maar om hier nou te gaan settelen? Het is heerlijk voor Mik om hier op deze heerlijke school zijn jaren vol te maken. En daarna? Wie weet wat het dan gaat worden.

Weet je wat het is? Met dit avontuur, hebben we nog meer gevoeld en geproefd en heel erg aan den lijve ondervonden dat er nog zoveel méér moois is te ontdekken in de wereld. Alleen al hier in Jämtland, in Zweden en bij de buren.

En het hele verhuisavontuur is natuurlijk niet altijd rozengeur en maneschijn (geweest), maar dat maakt het ook juist weer interessant. Je wordt creatief in het zoeken van oplossingen voor heel veel verschillende dingen: ben nu vrienden met de mensen van het hoofdkantoor van Toyota Zweden, de bodem van onze spaarpot is nooit helemaal bloot komen te liggen en we hebben een hoop geleerd over de ondoorgrondelijke wegen van zowel de Zweedse als de Nederlandse Belastingdienst. Om nog maar te zwijgen over de avonturen met de klantenserviceafdelingen van PostNord en ElGiganten.

En het beste is dat ik dat allemaal heb kunnen doen met de 2 mannen die ik het liefste om me heen heb. Nog steeds en voor altijd.

Ons avontuur? Dat heeft een ongelimiteerd aantal afleveringen.

Een heel nieuw jaar

Onze eerste dag in het nieuwe jaar. In ons nieuwe land. Al is het weer een beetje druilerig en on-Jämtlands, wij zijn happy. 

Het nieuwe jaar begon rustig. Mik heeft het gisteren héél rustig aan gedaan en heeft bijna de hele dag onder zijn dekentje op de bank liggen uitpuffen. Uitrusten van niet alleen die misschien net iets te lange winterwandeling van een paar dagen geleden, maar gewoon uitpuffen in zijn algemeenheid. De oliebollen proefies gingen er overigens grif in hoor, dus geen ernstige griep of anderszins vervelende ziekigheid. 

Ons laatste Zweedse avondmaal in het oude jaar hebben we met ons 2 genoten. Mik lag uitgevloerd in de Fatboy en vond een eigen gebakken boterham aantrekkelijker klinken dan hete kip. Onvoorstelbaar maar waar. 

Het Zweedse avondprogramma op de televisie is niet speciaal om voor thuis te blijven. Of je moet heel erg van bingo houden of van ouderwetse Zweedse slapstick. En waar we in Amstelveen al vanaf 's morgens vroeg geknal hoorden (en soms zelfs ook al dagen van te voren), was het hier helemaal rustig. 

Om half 12 hebben we braaf Mik wakker gemaakt, maar die had helemaal geen puf om mee te vieren. Die heeft ons een dikke kus gegeven, draaide zich om en sliep rustig verder. Wij hebben toen samen met een kunstige juf op SVT1 en nog een heleboel andere Zweedse zangers het nieuwe jaar ingeluid. Lichten uit en wij stonden klaar voor het vuurwerk. Poeh heh! Gelukkig was het wel helder en zagen we de 15 vuurpijlen in Östersund de lucht in gaan. Naah, iets meer was het, maar met een half uurtje was het wel over met het vuurwerk in de stad. En toen kwam de enige Rödön familie met vuurwerk naar buiten. Ze vonden het zelf geloof ik ook wel heel spannend. Vanuit onze woonkamer hadden we prima zicht op het vuurwerk. Na een kwartiertje was het weer stil. Stil op Rödön. 

Wij genieten van een mooie start in dit nieuwe jaar. Een nieuw jaar met elkaar, met veel avonturen, gave ontdekkingen, een groeiend eigen bedrijf en wie weet, op weg naar ons eigen huis hier, op Rödön!