Een bom

Op deze doordeweekse woensdag was het feest. Fia vond het hoog tijd dat we de landelijke delicatesse zouden proeven. Geen surströmming gelukkig, maar semla. 

De semla is een gebak (zonder -je) dat typisch is voor deze tijd van het jaar. Het is trouwens niet iets wat typisch is voor alleen Zweden. In verschillende variaties wordt de semla ook in Denemarken, Noorwegen, Finland, IJsland, Faroe eilanden, Estland, Letland en Litouwen gegeten. Zo ongeveer vanaf half januari tot net na Carnaval is dit het gerecht dat je hier in alle soorten en maten ziet. 

Wat is het precies? Een zoete bol van luchtig deeg dat een beetje naar kaneel smaakt, daarin zit een dunne laag amandelspijs, daarop wordt slagroom zonder suiker gespoten en bovenop komt het bovenste stukje van de bol als afsluiter. Om het er nog feestelijker uit te laten zien, strooit men vaak een beetje poedersuiker. Voila! De calorieënbom op een schoteltje! 

En ik heb hem helemaal op. Overigens zonder amandelspijs erin, want dat vonden zowel Fia als ik een beetje too much. 

Ik langlauf van het weekend wel een rondje (of 2) extra. Dat vond ik het wel waard! 

Rare dagen

Ik raak in deze periode van het jaar altijd een beetje de draad kwijt. Dat had ik al in Nederland en dat is niet veranderd sinds we hier wonen.

Welke dag is het vandaag? Zondag toch? Gympa dus. Oh nee, want gympa is gestopt voor de kerstvakantie. Gelukkig wel yoga morgen, a sure sign of a terrific Monday (thank you Tomte Cia!).

Dinsdag gaat Mik bij Melker spelen en Marco naar SFI. Woensdag ga ik oliebollen bakken. Misschien gaan we nog een dagje skiën en als het allemaal helemaal meezit en er nog een beetje sneeuw komt, hebben we een standing invitation van Camp Dannevall om een tocht te maken met de sledehonden (thank you Nina! Mik nearly hit the roof with excitement when I told him!).

Ik hoop dat juf Ingrid even tijd inruimt als Mik na de vakantie op school komt en ze in de kring mogen vertellen wat ze allemaal gedaan hebben in de kerstvakantie.

Een kerst van superlatieven

Wat een magnifieke eerste echte Kerst in Zweden is dit. En dan is het vandaag pas juldagen! Morgen is er nog een kerstdag!

Nadat Mik gisterochtend ineens de slag van het schaatsen te pakken had, hebben we eerst nog 2 uur in de sneeuw gespeeld voordat we 's middags naar Cecilia en Wouter zijn gereden. Was nog een uitdaging om UFU van zijn plek te krijgen want de sneeuwschuivende bulldozer had een behoorlijke wal opgeworpen achter ons parkeerplekje! Met de buitenkaarsen al aan was het een heel mooi kersthuis waar we warm ontvangen werden. Wat zijn we bevoorrecht dat we zulke lieve buren hebben!

Met warme glögg, pepparkakor en homemade chocolate natuurlijk eerst om 3 uur naar Kalle Anka gekeken. Er zijn tradities die gewoon gezellig zijn en dit is er wat mij betreft 1 van! Volgend jaar kijken wij weer naar Kalle Anka, Ferdinand en de rest! Daarna hebben we genoten van een heerlijk feestmaal van slowcooked lam, rode kool en walnoot/appel/spruitjes salade. Aangezien we geen bierfans zijn, hebben wij het bij lekkere julmust gehouden.

En geloof het of niet, de neef van Sinterklaas kwam langs! Bij Cecilia en Wouter kwam Tomte langs! Mik vond het best een beetje spannend en heeft zich heel serieus gekweten van de taak van Tomtes helper. Want er lagen ook cadeautjes onder de kerstboom. Waar Sinterklaas altijd alles weet, kan zijn neef er ook wat van want Tomte weet dat ik inmiddels helemaal into yoga ben en ik heb een jaar yogaklassen bij Studio Stark gekregen!

Dit zijn van die avonden die voorbij vliegen. Met een warm en rozig gevoel liepen we om half 9 door -24 naar onze auto. UFU was zelfs van binnen een beetje bevroren, maar we zijn veilig thuisgekomen hoor. Mik is met zo'n gelukzalige glimlach in slaap gevallen! Dit was wel een heel feestelijke kerst die van Mik wel een week had mogen duren zei hij!

We zaten net op de bank na te genieten met een kopje thee, toen zowel Lolo als de AuroraApp zeiden dat er noorderlicht te zien moest zijn. Dat was om 9 uur. Ik ben eerst naar buiten geweest en heb in totale verrukking het schouwspel staan aanschouwen en daarna is Marco met camera naar buiten gegaan. Dan voel je niet meer dat het -24 is hoor, het is echt zo ongelofelijk mooi! En dat op nog geen 100 meter van ons huis!

En dit was pas julafton.... ik voel me zo bevoorrecht.