A huge piece of meat!

Toen ik vanmorgen op weg was naar Måläng voor de Engelse les aan mijn 3 Zweedse kinderen bedacht ik me dat het toch wel een luxe is dat ik nu zo'n soort van vliegende keep ben. Sure, af en toe ook best even vermoeiend, maar wel heerlijk om zoveel vrijheid te hebben. 

Eenmaal bij de family, kwam ik in de inpak- en verhuischaos terecht. Een georganiseerde chaos, dat wel. Nadat ik over de koffers, tassen, tasjes, rolkoffers, dozen en een grote collectie 'overig' was geklommen, stond de familie in slagorde klaar. En met een kado! En wat voor kado. Een groot stuk elandenvlees. Inclusief recept en jeneverbessen uit eigen tuin. Vind je dat niet lief? Isak vertelde me daarna stralend dat het vlees afkomstig is van een eland die ze zelf geschoten hebben. En ik heb ze allemaal plechtig moeten beloven om het recept écht te proberen! Natúúrlijk ga ik het proberen! Je moet er wel geduld voor hebben: 6 uur in de oven, daarna 6 uur in de koelkast en daarna nog even wachten voordat je het kunt eten. Maar het is vast en zeker de moeite waard!

En ik vind het super lief. 

Ik ga ze missen als ze in augustus naar Saudi verhuizen. 

Kleine beertjes

Een paar dagen geleden heb ik geschreven over de webcam in Järvzoo. Een heleboel mensen hebben in de afgelopen tijd al gekeken naar de beer en haar doen en laten.

En in de afgelopen week zijn er nu 3 baby beren geboren. Kan je nagaan, het was zelfs in het nationale nieuws. En nu jij het leest, ook in het internationale nieuws!

Een kerst van superlatieven

Wat een magnifieke eerste echte Kerst in Zweden is dit. En dan is het vandaag pas juldagen! Morgen is er nog een kerstdag!

Nadat Mik gisterochtend ineens de slag van het schaatsen te pakken had, hebben we eerst nog 2 uur in de sneeuw gespeeld voordat we 's middags naar Cecilia en Wouter zijn gereden. Was nog een uitdaging om UFU van zijn plek te krijgen want de sneeuwschuivende bulldozer had een behoorlijke wal opgeworpen achter ons parkeerplekje! Met de buitenkaarsen al aan was het een heel mooi kersthuis waar we warm ontvangen werden. Wat zijn we bevoorrecht dat we zulke lieve buren hebben!

Met warme glögg, pepparkakor en homemade chocolate natuurlijk eerst om 3 uur naar Kalle Anka gekeken. Er zijn tradities die gewoon gezellig zijn en dit is er wat mij betreft 1 van! Volgend jaar kijken wij weer naar Kalle Anka, Ferdinand en de rest! Daarna hebben we genoten van een heerlijk feestmaal van slowcooked lam, rode kool en walnoot/appel/spruitjes salade. Aangezien we geen bierfans zijn, hebben wij het bij lekkere julmust gehouden.

En geloof het of niet, de neef van Sinterklaas kwam langs! Bij Cecilia en Wouter kwam Tomte langs! Mik vond het best een beetje spannend en heeft zich heel serieus gekweten van de taak van Tomtes helper. Want er lagen ook cadeautjes onder de kerstboom. Waar Sinterklaas altijd alles weet, kan zijn neef er ook wat van want Tomte weet dat ik inmiddels helemaal into yoga ben en ik heb een jaar yogaklassen bij Studio Stark gekregen!

Dit zijn van die avonden die voorbij vliegen. Met een warm en rozig gevoel liepen we om half 9 door -24 naar onze auto. UFU was zelfs van binnen een beetje bevroren, maar we zijn veilig thuisgekomen hoor. Mik is met zo'n gelukzalige glimlach in slaap gevallen! Dit was wel een heel feestelijke kerst die van Mik wel een week had mogen duren zei hij!

We zaten net op de bank na te genieten met een kopje thee, toen zowel Lolo als de AuroraApp zeiden dat er noorderlicht te zien moest zijn. Dat was om 9 uur. Ik ben eerst naar buiten geweest en heb in totale verrukking het schouwspel staan aanschouwen en daarna is Marco met camera naar buiten gegaan. Dan voel je niet meer dat het -24 is hoor, het is echt zo ongelofelijk mooi! En dat op nog geen 100 meter van ons huis!

En dit was pas julafton.... ik voel me zo bevoorrecht.

Lolo

Gistermiddag hebben we het 'grote mensen feestje' voor Miks verjaardag gevierd. Niet in ons oh zo gezellige, maar ook oh zo kleine apartementje. Nee, we zijn naar Lolo gegaan. Lolo is een hartelijke dame met grijs haar die heeeeeeeeeerlijk kan bakken. Lolo heeft op zo'n 20 minuten lopen bij ons vandaan een oergezellig cafeetje wat in de weekenden van 13.00 - 16.00 open is.

Nou wil het toeval, of misschien is het helemaal geen toeval, dat Lolo een zoon heeft die fotograaf is. Zoonlief woont met Boliviaanse vrouw en dochtertje in La Paz. Via Facebook en via mail heb ik inmiddels al uitgebreid gekletst met Anders en dat was heel gezellig. Anders verlangt best een beetje naar hier dus was eigenlijk blij met onze foto's van Rödön, maar ook eigenlijk helemaal niet want dan werd zijn heimwee alleen maar aangewakkerd.

Toen we gisteren net aangekomen waren bij Bryggstun, heb ik nog even met Lolo gekletst. Ook over Anders en over haar kleindochter. Lolo was er eigenlijk wel blij om, om over Anders en Valentina te kletsen, maar ook eigenlijk niet want dan werd haar verlangen naar haar zoon en zijn familie alleen maar aangewakkerd.

Ik heb mijn arm om Lolo heengeslagen. En daarna heeft ze me al snuffend alle taartjes en al het lekkers laten zien wat ze voor gisteren gemaakt had.

Het was een mooi grote mensen feest.