Hemtjänsten, day 2

Vandaag een 'kort' dagje bij de Hemtjänsten, van 7 tot 14. Ik ben vanmorgen iets later weggegaan dan woensdag, dus de ochtendspits in Tullus was al opgelost voordat ik er was: ik heb geen reebok gezien. 

Bij het Hemtjänsten kantoor in Nälden staat UFU tegenwoordig op de personeelsparkeerplaats. Niet naast de sjieke dienstauto's (jaha, die rode RAV4, da's één van de 4 of 5 dienstauto's die de Hemtjänsten heeft...), maar aan de andere kant. 

Op onze lijst van vandaag stonden bijna allemaal nieuwe klanten. Nou ja, nieuw voor mij in ieder geval. Alleen Saga kende ik al. Het zag er niet naar uit dat Saga zich mij nou nog levendig herinnerde na mijn introductie afgelopen woensdag. Vandaag hebben we een heel aantal maaltijden gehaald (er zijn 3 verschillende restaurants in het gebied van deze Hemtjänsten die maaltijden verzorgen) en gedistribueerd. Voor een aantal klanten betekent dat alleen even post uithalen en maaltijd afleveren en bij sommige klanten blijf je dan iets langer voor nog een klein praatje. Social tid staat er dan op de lijst. 

Bij Agnes kwamen we ook voor de social tid en om te checken of ze ook wel gegeten had, maar Agnes had het veel te druk met scrabbelen met de buurvrouw. Er lagen voor mij totaal onbegrijpelijke woorden op het bord en buurvrouw zat zo te stralen dat ik denk dat Agnes aan de verliezende hand was. Sandra heeft alleen even koffie gezet voor ze en wat koekjes op een schaal gedaan, ik heb afgewassen en daarna zijn we weer gegaan. Op naar Margot. Margot straalt van oor tot oor en is zo vergeetachtig als vergeetachtige Harry uit Sesamstraat. Met Margot gingen we boodschappen doen. Het boodschappenlijstje opstellen is al een toer omdat ze op het ene moment vertelt dat de ham op is en als ze zich dan weer omgedraaid heeft, heeft ze geen idee meer dát we überhaupt boodschappen gaan doen en die ham? Ze had toch nog ham? Margot had geen zin in de rollator maar hing amechtig aan mijn arm en zo zijn we naar de ICA geslenterd. Ondertussen de rest van bejaard Trångsviken groetend. Al die namen kent Margot dan weer wel, ik moet zeggen dat ik ze allang weer vergeten ben. 

Weer via Saga (daar komt de Hemtjänsten een keer of 6 per dag) en Siri naar Herman. Als Sandra had gezegd dat Herman Russisch sprak, had ik haar ook geloofd. Voor mij niet te verstaan wat Herman zegt. Daar moesten we alleen eten afleveren en zorgen dat hij zijn medicijnen inneemt. 

En daarna naar Erik. Erik is er ook een van het ouwe snoeperd soort. Die stond te stralen dat er nu niet 1 meisje maar 2 meisjes van de Hemtjänsten kwamen. Sandra heeft voor Erik potatisbullar gebakken en hem nog oogdruppels gegeven. Erik kreeg er ondertussen geen genoeg van om van die dubbelzinnige toespelingen te blijven maken. 

Halverwege deze korte dienst was er ook nog even tijd voor lunch op het kantoor met de andere mensen van het team. Natuurlijk wordt er dan gekletst over wat er zoal voorvalt bij de diverse klanten. En je kunt wel zeggen dat zeker 75% van de clientèle van de Hemtjänsten een geschiedenis heeft van psychische aandoeningen. Tel daarbij op de diverse stoma's en katheters die geleegd en vervangen moeten worden en de hoeveelheid 'noodsituaties' waar ik over heb horen praten, dan verbaast het mij dat ze nieuwe mensen aannemen die geen opleiding en ervaring in de zorg hebben.  

De werkomgeving is wel heel erg mooi. Ondanks dat het een behoorlijk grijze dag is vandaag, waren er schitterende vergezichten. En heb nu aan den lijve mogen ondervinden dat er 4 jaargetijden in een uur, wat zeg ik, in 10 minuten kunnen voorkomen! 

En nu is het weekend. Ik denk nog maar niet aan de feestelijke avonddienst van de maandag. Dat duurt nog heeeeeeeeel lang voordat het maandag is.